Historyczne konstrukcje żelbetowe – stosowane materiały oraz algorytmy obliczeniowe

Podczas projektowania w obiektach zabytkowych spotykamy się z elementami wykonanymi w technologii monolitu. Wielu projektantów od razu klasyfikuje takie elementy jako wtórne lub jako elementy o domyślnie niewielkiej wartości konstrukcyjnej, które mogą co najwyżej pozostać pomnikiem historii w adaptowanym, remontowanym lub modernizowanym obiekcie lub zostać zastąpione elementami nowoprojektowanymi. W celu zachowania w takich obiektach maksymalnej ilości substancji historycznej oraz sprawdzenia możliwości wykorzystania tych elementów jako elementów konstrukcyjnych, dokonano przeglądu literatury, która była przewodnikiem podczas ich projektowania oraz wykonywania. Na tej podstawie określono zakres parametrów wytrzymałościowych materiałów niegdyś stosowanych oraz przeanalizowano algorytmy obliczeniowe do wymiarowania elementów żelbetowych. Na podstawie porównania dawniej stosowanych algorytmów obliczeniowych oraz parametrów fizyko-mechanicznych dawnych materiałów z algorytmami i materiałami stosowanymi współcześnie, jesteśmy w stanie oszacować nośność takich elementów, a co za tym idzie, wykorzystać je wtórnie jako pełnoprawne elementy konstrukcyjne.

During designing in historical object we can have a problem with historical reinforced concrete elements. Many designers, classifies this elements as low strength. They are convicted that this type of elements in historical building can be only a monument and cannot be used in this construction as an structural element. It is very important in this type of buildings to keep as many historical material as it is possible. Authors researched the literature which has been a guide in the design and execution of these elements. By comprising used algorithms and physico-mechanical properties of old materials with algorithms and materials, which are using today, we are able to estimate the strength of such elements.