The research was carried out in the period from 2002 to 2008 on the basis of a strict field experiment located at the Experimental Station of the Department of Soil and Plant Cultivation, University of Agriculture in Krakow, in the locality of Mydlniki near Krakow. A two-factor experiment was set up using a method of random sub-blocks, in 4 repetitions, on a typical, good wheat complex soil of a slightly acid reaction (pHCl = 5.7). Two triticale species were grown: Woltario winter triticale and Matejko spring triticale, using three crop sequences: Norfolk crop rotation, two species, one-crop system with the addition of oats, and one species, one-crop system with the addition of triticale. The objective of the research was to assess the heavy metal contamination level (Cr, Zn, Pb, Cu, Cd, Ni, and Mn) of the top soil layer (0–20 cm) when triticale was grown thereon using a one-crop system method in comparison with the cultivation of triticale using crop rotation. In the soil material, the following was determined: pH, organic matter, and total content of heavy metals. The research experiments showed that the analyzed soil on which triticale was grown during a period of 6 years using a one-crop system was characterized by an averagely higher content of Cr, Zn, Pb, Cu, Ni, and Mn compared with the crop rotation system, and by a higher content of Cd. In the objects, where a two species, one-crop system was applied with oats as a forecrop for triticale, it was reported that the content of Cr, Zn, Pb, Fe, and Ni tended to decrease whereas the Cu content to increase. Except for Cu, the highest increase in the content of heavy metals in the soil was reported for the one species, one-crop system used to grow this cereal.
Badania realizowano w latach 2002–2008 na bazie ścisłego doświadczenia polowego, zlokalizowanego w Stacji Doświadczalnej Katedry Ogólnej Uprawy Roli i Rooelin Uniwersytetu Rolniczego w Mydlikach koło Krakowa. Dwuczynnikowe doświadczenie założono metodą losowych podbloków, w 4 powtórzeniach, na glebie brunatnej właściwej, kompleksu pszennego dobrego o odczynie lekko kwaoenym (pHKCl = 5,7). Uprawiano dwie odmiany pszenżyta – ozimą Woltario i jarą – Matejko w trzech wariantach następstwa roślin: płodozmian Norfolk, monokultura zbożowa 2-gatunkowa z udziałem owsa i monokultura 1-gatunkowa z udziałem pszenżyta. Celem badań była ocena stopnia zanieczyszczenia wierzchniej warstwy gleby (0–20 cm) Cr, Zn, Pb, Cd, Cu, Fe, Ni i Mn w uprawie pszenżyta w monokulturach zbożowych w porównaniu z uprawą tego zboża w płodozmianie. W materiale glebowym oznaczono: pH, materię organiczną oraz całkowitą zawartość metali ciężkich. Wyniki badań wykazały, że gleba spod uprawy w 6-letniej monokulturze zbożowej pszenżyta charakteryzowała się średnio wyższą w porównaniu z płodozmianem zawartością Cr, Zn, Pb, Cu, Ni i Mn oraz podwyższoną zawartością Cd. W monokulturze 2-gatunkowej w obiektach, gdzie przedplonem dla pszenżyta był owies, obserwowano tendencję do spadku zawartości Cr, Zn, Pb, Fe, Ni i wzrostu zawartości Cu. Natomiast w 1-gatunkowej monokulturze tego zboża zanotowano największy wzrost zawartości metali ciężkich w glebie – z wyjątkiem Cu.
