Estimation of the Persistence of Liming Action on the Mountain Meadow

The study was conducted on a mountain meadow (altitude of 640 m) in the years 1999–2008. The investigations were located on the brown soil of the loamy sand granulometric composition. The soil was very acidic, the pH value amounted to 5.20 in H2O and 4.28 in KCl. Two kinds of lime were used for liming in the autumn of 1998: calcium-magnesium carbonate in the amount of 1.5 Mg CaO and calcium oxide in the dose of 0.5 Mg CaO ha–1. Four variants were subjected to the study: control and 3 limed objects. Moreover, two kinds of fertilizers were also applied for two limed fields: phosphate-potassium – PK and phosphate-potassium-nitrogen – PKN. The meadow was mown twice a year. The evaluation of liming was carried out annually on the basis of the meadow yielding and soil pH after 3, 6 and 10 years from the treatment. Additionally, during the last year of the experiment, manganese, copper and cadmium content was determined in the soil from the control object and from the field where only liming was applied. The soil samples were collected from the layer of 0–15 cm. The investigations revealed that liming had no effect on the meadow yielding. On the other hand, it improved soil pH reaction, which increased by 0.4 – pH in H2O and 0.4–0.7 – pH in KCl. The latter effect lasted for the following three years. The soil evaluation conducted after 10 years from the liming revealed significant decrease of soil pH. The lowest decrease was stated in the case of the object where only liming was applied, whereas the highest change was noticed for the object with full PKN fertilization. In the latter case the pH reached the value close to the level stated before liming. Liming had a beneficial influence as regards the manganese and cadmium concentration in the soil decreasing their levels by approximately 2.5 times. On the contrary, the copper level slightly increased under the action of liming.

Badania przeprowadzono na łące górskiej (640 m n.p.m.) w latach 1998-2008. Były one zlokalizowane na glebie brunatnej o składzie granulometrycznym piasku gliniastego. Była to gleba bardzo kwaśna, jej pH wynosiło w H2O - 5,20, a w KCl - 4,28. Do wapnowania łąki użyto dwojakiego rodzaju wapna: węglanowo-magnezowego w ilości 1,5 Mg CaO i tlenkowego 0,5 Mg CaO ha-1. Zabieg ten wykonano jesienią 1998 r. W sumie badania obejmowały 4 warianty: kontrolę i 3 obiekty wapnowane. Ocenę wapnowania przeprowadzano corocznie na podstawie plonowania łąki i odczynu gleby po 3, 6 i 10. roku od zabiegu. W szóstym i ostatnim roku w glebie obiektów kontrolnego i z samym wapnowaniem dodatkowo oznaczono zawartość manganu, miedzi i kadmu. Próbki gleby do analizy pobierano z warstwy 0-15 cm. Wapnowanie nie wywarło żadnego wpływu na plonowanie łąki. Natomiast poprawiło odczyn gleb, zwiększając po 3 latach od wapnowania pH w H2O o 0,4, a w KCl o 0,4-0,7 jednostki. Taki efekt tego zabiegu utrzymał się przez dalsze 3 lata. Natomiast ocena gleby wykonana po 10 latach od wapnowania wykazała znaczne zmniejszenie pH gleby. Najmniejsza była ona w obiekcie wyłącznie wapnowanym, a największa w obiekcie z pełnym nawożeniem (PKN). W tym ostatnim obiekcie pH gleby zbliżyło się do stanu sprzed wapnowania. Wapnowanie korzystnie wpłynęło na zawartość w glebie manganu i kadmu zmniejszając ich ilości około 2,5-krotnie. Natomiast wapnowanie nie miało wpływu na zawartość miedzi.