Effect of Foliar Fertilization with Tytanit on the Dry Matter Yield and Macroelements’ Content in the Meadow Sward

One-factor field experiment was designed by the method of random blocks sampling in four replications (fields of the 2.0 × 5.0 m area). The experimental field was characterized with the brown, acidic soil, classified to the V quality class. The field experiment was conducted in the years 2006–2008, in the private, individual farm in the administrative district of Pilica, within Zawiercie County, at the region of Krakow-Czestochowa Jura, located on the altitude of 320 m. The spraying with the Tytanit fertilizer in three different concentrations: 0.02, 0.04 and 0.08 % constituted an experimental factor. Tytanit applied in a concentration of 0.04 % affected on average 52 % higher dry matter yield when compared with the control object. Moreover, foliar application of Tytanit in the concentration of 0.04 % resulted in the highest growth of the content of all examined macroelements. The difference in relation to the control object amounted to 28 % for phosphorus, 78 % for potassium, 80 % for calcium, 81 % for magnesium and 60 % for sodium. Higher dosage of the preparation (0.08 %) decreased the concentration of the investigated macroelements when compared with the 0.04 % variant and in some cases even with the 0.02 % variant.

Jednoczynnikowe doświadczenie polowe założono metodą losowanych bloków, w czterech powtórzeniach (poletka o wymiarach 2,0 × 5,0 m). Na polu doświadczalnym występowała gleba brunatna kwaśna, zaliczana pod względem bonitacyjnym do klasy V. Dooewiadczenie prowadzono w latach 2006–2008, w indywidualnym gospodarstwie rolnym położonym w gminie Pilica, powiat zawierciański na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, na wysokości powyżej 320 m n.p.m. Czynnikiem doświadczenia był oprysk nawozem Tytanit w trzech stężeniach: 0,02, 0,04 i 0,08 %. Tytanit stosowany w stężeniu 0,04 % zwiększył plon suchej masy w stosunku do obiektu kontrolnego średnio o 52 %. Ponadto stwierdzono, iż dolistne zastosowanie Tytanitu w stężeniu 0,04 % spowodowało największy wzrost zawartości wszystkich badanych makroelementów. Różnica ta w porównaniu z obiektem kontrolnym wynosiła dla fosforu 28 %, dla potasu 78 %, dla wapnia 80 %, dla magnezu 81 % i dla sodu 60 %. Większe stężenie preparatu (0,08 %) zmniejszyło zawartość badanych makroelementów w porównaniu do preparatu o stężeniu 0,04, a w niektórych przypadkach nawet do oprysku o stężeniu 0,02 %.