An Analysis of Arrangements of the Local Spatial Management Plans in the Context of Determining Coverage of Transmission Easements – the Example of the City of Krakow

Jednym z podstawowych problemów związanych z ustanawianiem i funkcjonowaniem instytucji służebności przesyłu jest określenie jej przestrzennego zasięgu, czyli powierzchni pasa służebności przesyłu. Wobec braku ustawowej regulacji w praktyce stosowane są różne podejścia określenia areału pasa służebności, w tym wykorzystanie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W niniejszym opracowaniu przeanalizowano ustalenia obowiązujących miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego na terenie miasta Krakowa w kontekście zapisów dotyczących stref oddziaływania urządzeń przesyłowych. W odniesieniu do każdego z rodzajów sieci uzbrojenia terenu zauważyć można typowe kierunki kształtowania obszarów oddziaływania urządzeń przesyłowych. Podejście polegające na określeniu w ramach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego strefy ochronnej w zależności od parametrów technicznych poszczególnej sieci przeważa w przypadku sieci energetycznych, wodociągowych i ciepłowniczych. Propozycja ustanowienia strefy ochronnej zależnej od innych ustaleń planu, np. z uwzględnieniem odległości do obiektów różnego typu czy podstawowego przeznaczenia gruntu, przeważa w przypadku kanalizacji. Jeśli chodzi o sieci gazowe, wyraźnie najczęściej wybieranym kierunkiem jest ustanowienie strefy ochronnej w nawiązaniu do przepisów odrębnych. Przegląd dokumentów planistycznych z obszaru Krakowa wskazuje, że na obszarach lokalizacji urządzeń przesyłowych, które mogą oddziaływać na otoczenie, MPZP zwykle ustala zasięg obszaru oddziaływania obiektu, co może zostać wzięte pod uwagę przy ustanawiania prawa służebności przesyłu. Jednocześnie MPZP pokrywają niespełna połowę obszaru miasta, a wśród nich przeciętnie tylko mniej więcej połowa odnosi się do przedmiotowego zagadnienia, co powoduje, iż przeważający obszar miasta nie jest objęty ustalaniami planistycznymi dotyczącymi stref ochronnych wokół urządzeń przesyłowych.

One of the basic problems associated with the establishment and functioning of transmission easements is to determine the spatial extent, that is, the transmission easement zones. In the absence of statutory regulation, in practice there are various approaches to determine range of easement zone, including the use of the arrangements of the local spatial management plans. This study analyzes the arrangements of the obligatory local spatial management plans in the city of Krakow, in the context of provisions relating to the impact zones of transmission equipment. For each type of network utilities, there can be observed typical trends shaping the areas of influence of transmission equipment. The approach of defining the local spatial management plan protection zone depending on the technical parameters of the particular networks prevails for power grids, water supply and heating. The proposal to establish a protection zone dependent on other arrangements of plan e.g. based on the distance to objects of different types and the basic purpose of the land prevails in the case of sewage. For gas networks, clearly the most frequently chosen direction is to establish a protection zone in reference to the separate regulations. An overview of planning documents from Krakow indicates that the areas the location of transmission facilities, which may affect the environment, local development plan usually sets range impact area of the object, which can be taken into account when legislating transmission easement. At the same time local plans cover less than half of the city area, among them an average of only about half relates to the subject matter, which means that in most parts of the city there is a lack of planning arrangements for the protection zones around transmission equipment.