SAMEE : the nonlinear adaptive method for predicting work effort of information systems development

At the early stage of information system analysis and design one of the challenge is to estimate total work effort needed, when only small number of analysis artifacts is available. As a solution we propose new method called SAMEE – Simple Adaptive Method for Effort Estimation. It is based on the idea of polynomial regression and uses selected UML artifacts like use cases, actors, domain classes and references between them. In this paper we describe implementation of this method in Enterprise Architect CASE tool and show simple example how to use it in real information system analysis.

We wczesnych etapach tworzenia systemu informatycznego szczególnie trudnym zadaniem jest wstępne oszacowanie pracochłonności wytworzenia całego systemu, gdy pierwszy, wstępny, analityczny opis systemu jest znikomy, tzn. gdy dostępne są jednie uproszczone artefakty analityczne (w sensie dostępności tylko niektórych rodzajów artefaktów i niskiej szczegółowości ich opisu). W niniejszym artykule zaproponowano metodę SAMEE (ang. Simple Adaptive Method for Effort Estimation), tzn. prostą adaptacyjną metodę szacowania pracochłonności, opartą na UML-owych artefaktach analitycznych takich jak: cechy systemu, przypadki użycia aktorzy, klasy dziedzinowe, referencje pomiędzy klasami. Na podstawie znajomości danych historycznych dotyczących pracochłonności realizacji cech oraz związanych z tymi cechami artefaktami (przypadki użycia, aktorzy, klasy, referencje) metoda określa nieliniowy model estymacji pracochłonności wytworzenia cech. Wykorzystując regresję wielomianową, metoda pozwala na znalezienie jawnej zależności pomiędzy pracochłonnością wytworzenia cech systemu, a innymi, wymienionymi wcześniej artefaktami. W szczególności metoda pozwala na wskazanie, który typ artefaktu ma najistotniejszy wpływ na estymowane pracochłonności cech. Metoda ma charakter adaptacyjny i lokalny, tzn. uzyskany model wynikowy zależny jest ściśle od organizacji procesu wytwórczego, zespołu produkcyjnego, przyjętych narzędzi wytwórczych. Artykuł opisuje również prototypową implementację metody SAMEE w postaci tzw. programowej wtyczki (ang.plug-in) do popularnego narzędzia CASE – Enterprise Architect – wspomagającego analizę i projektowanie systemów informatycznych. Dodatkowo, dzięki mechanizmowy profi li UML, odpowiednie artefakty (np. cechy) zostały wzbogacone o atrybuty wymagane do obsługi zaproponowanej metody estymacji. Taka integracja z narzędziem CASE pozwala myśleć o praktycznym zastosowaniu narzędzia do szacowania pracochłonności metodą SAMEE. Przykład konkretnego użycia SAMEE w narzędziu Enterprise Architect został zamieszczony w opracowaniu. W artykule opisano również potencjalne kierunki rozwoju metody (np. zastosowanie szerszej bazy typów artefaktów analitycznych, czy wykorzystanie innego, bardziej złożonego, nieliniowego modelu estymacji).