Koncepcja prowadzenia dekontaminacji poszkodowanych przez jednostki ratowniczo gaśnicze państwowej straży pożarnej

Informacja o przyznaniu Polsce tytułu gospodarza Mistrzostw Europy w 2012 roku wymusiła konieczność rewizji stanu przygotowania kraju pod kątem bezpieczeństwa jej uczestników. Jednym z obszarów, w których dostrzeżono konieczność wypracowania nowych rozwiązań jest gotowość służb i organów administracyjnych na reagowanie w sytuacjach zagrożeń CBRN. W ramach tego obszaru jednym z zagadnień wymagających gruntownego przeglądu była organizacja dekontaminacji osób poszkodowanych na miejscu zdarzenia. Przyjęło się bowiem za pewnik, że jedyna służbą odpowiedzialną i przygotowaną do prowadzenia tego typu działań jest PSP. Dogłębna analiza tematu wykazała jednak, że jest on na tyle złożony, iż jego realizacja przy udziale jednej tylko służby jest na chwilę obecną niemożliwa. W oparciu o doświadczenia innych krajów europejskich opracowano koncepcję, zgodnie z którą podzielono dekontaminację na dwa etapy: wstępną (ratowniczą) i ostateczną (medyczno - szpitalną). Mimo, że autor artykułu skupił się przede wszystkim na części ratowniczej, nie unika również dyskusji na temat kompleksowego rozwiązania całego zagadnienia. Proponowana dekontaminacja wstępna, której filozofia opiera się na usunięciu skażenia poprzez zdjęcie ubrania i przetarciu skóry odsłoniętych części ciała przy pomocy specjalnej rękawicy a następnie przebraniu osoby poszkodowanej w ubiór zastępczy jest idealnym rozwiązaniem pozwalającym zminimalizować skutki działania tejże substancji. W sytuacji gdy liczy się czas, oczekiwanie na mobilne zestawy do dekontaminacji ostatecznej, których przygotowanie zajmuje co najmniej kilkadziesiąt minut, jako jedynego rozwiązania organizacyjno technicznego, skutkowałoby znacznym opóźnieniem działań. Nie oznacza to jednak rezygnacji z tego rozwiązania w ogóle Autor proponuje jedynie by miejsce realizacji tego etapu dekontaminacji opierało się raczej na dogłębnej analizie efektywności tych działań a nie na bezmyślnej akceptacji wszystkich rozwiązań proponowanych przez producentów tego typu sprzętu.

An award to Poland to be a host country for EURO 2012 made us more vigilant on the question, if we are prepared enough to provide adequate safety for all participants or not. Preparedness of the administrative powers and public services for response on CBRN incidents was considered as a first area where some new solutions were absolutely indispensable. Within this field one issue needed a complete review and this was an organization of injured people decontamination on site. It was acknowledged as it would be sure that the State Fire Service (SFS) is the only body responsible and ready in case of such emergencies to execute the decontamination. Deep analysis proved this matter so complicated that it started to be clear that is impossible for the moment to implement those operations by means of one public service - SFS. Basing on the experience of other European countries, the new doctrine was adopted, where decontamination has been divided into two phases: pre-decon/initial decon (rescue phase) and final decon (medical phase). Even though the author of this paper focused on the rescue phase, he also discusses the complex solutions of the whole problem. The initial decontamination, whose main philosophy is based on the elimination of the contaminant across 3 easy steps: taking off the clothes, washing a skin by means of special wet gloves and dressing a substitute outfit (pre decon kit) is a perfect solution that enables to minimize the effect of contaminant. In situation when the time is money, awaiting for mobile decontamination tents/containers, as the only technical and organizational remedy, might considerably delay a rescue phase. However it doesn.t mean a total rejection of this clue. Author only suggests that a decision about their location should be based on an effectiveness of such operations and not on a mindless acceptance of all solutions advised by producer of such equipment.