Ocena zdalnych działań edukacyjnych i wspierających adresowanych do osób z niepełnosprawnością intelektualną w czasie pandemii COVID-19

W tekście podjęto kwestię oceny przydatności zdalnej edukacji kierowanej do osób z niepełnosprawnością intelektualną (NI), przede wszystkim uczniów szkół specjalnych, w czasie pandemii. Do rozpoznania uwarunkowań i kontekstów cyfrowej inkluzji posłużono się przede wszystkim wynikami wywiadów z ekspertami oraz badania kwestionariuszowego, w którym brali udział dyrektorzy szkół specjalnych. Szkoły i inne instytucje najczęściej negatywnie oceniały wsparcie władz w zakresie realizacji edukacji zdalnej. Pandemia potwierdziła i uwypukliła istniejące nierówności cyfrowe (również na poziomie sprzętowym). Przydatność edukacji zdalnej dla osób z NI oceniana była raczej nisko. Jej zalety głównie postrzegano w kontekście współpracy w gronie pedagogicznym. Pandemia przyczyniła się w pewnym stopniu do podniesienia świadomości w zakresie potrzeby rozwoju kompetencji cyfrowych wszystkich podmiotów procesu edukacyjnego. Artykuł zamykają postulaty dotyczące rozwiązań ograniczających cyfrowe nierówności, marginalizację i wykluczenie osób z NI.