Resistance of bulk lathyrus to airflow

The experiment was conducted to determine the airflow resistance of lathyrus. The raw material was brought from a university farm. Airflow resistances of three varieties of lathyrus (cv. NLK-40, Pratik and Ratan) were studied with a laboratory instrument at moisture content of 7.33 to 18.80, 6.75 to 18.30 and 7.90 to 19.40% (d.b.) for superficial air velocities ranging from 0.04 to 1.26, 0.04 to 1.40 and 0.04 to 1.48 m3 s-1 m-2 at bed depths of 0.2 to 0.6 m with bulk density ranging from 805 to 895, 795 to 875 and 770 to 850 kg m-3, respectively. The airflow resistance of lathyrus increased with increase in airflow rate, bulk density, bed depth and decreased with moisture content. Modified Shedd equation, Hukill and Ives equation and modified Erguns equation were examined for pressure drop prediction. Airflow resistance was accurately described by modified Shedd equation followed by Hukill and Ives equation and modified Erguns equation. The developed statistical model, comprising airflow rate, moisture content and bulk density, could fit the pressure drop data reasonably well.

Badania przeprowadzono w celu określenia oporu aerodynamicznego ziarna lędźwianu siewnego. Materiał do badań otrzymano z gospodarstwa uniwersyteckiego. Opór aerodynamiczny trzech odmian lędźwianu siewnego (cv. NLK-40, Pratik i Ratan) badano za pomocą aparatury laboratoryjnej przy wilgotności ziarna od 7,33 do 18,80, 6,75 do 18,30 i 7,90 do 19,40% (s. m.), dla prędkości przepływu powietrza w zakresie od 0,04 do 1.26, 0,04 do 1,40 oraz 0,04 do 1,48 m3·s-1·m-2, przy grubości warstwy ziarna od 0,2 do 0,6 m i gęstości usypowej ziarna w zakresach od 805 do 895, 795 do 875 oraz 770 do 850 kg·m-3. Opór aerodynamiczny ziarna lędźwianu wzrastał ze wzrostem przepływu powietrza, gęstością, głębokością w warstwie, a zmniejszał się ze wzrostem wilgotności. Przeanalizowano zmodyfikowane równanie Shedd’a, równanie Hukilla oraz Ives’s, a także zmodyfikowane równanie Erguns’a pod kątem ich przydatności do prognozowania spadku ciśnienia. Opór aerodynamiczny ziarna lędźwianu był poprawnie opisywany przez zmodyfikowane równanie Shedd’a, a w dalszej kolejności przez równanie Hukilla i Ivesa oraz zmodyfikowane równanie Erguns’a. Opracowany model statystyczny, obejmujący prędkość przepływu powietrza, wilgotność ziarna oraz jego gęstość usypową, charakteryzował się dość dobrym dopasowaniem danych dotyczących spadku ciśnienia.