Możliwości wykorzystania założeń psychologii pozytywnej w procesie przygotowania dzieci do radzenia sobie w sytuacjach kryzysowych

W tekście przedstawiono możliwości wykorzystania wybranych założeń psychologii pozytywnej w procesie przygotowywania uczniów w młodszym wieku szkolnym do radzenia sobie z zagrożeniami cywilizacyjnymi XXI wieku (pandemie, migracje, wojny, głód, etc.), rozumiane jako kryzysy, których można uczyć się pokonywać. W procesie edukacji, zwłaszcza wczesnoszkolnej, problematyka zagrożeń cywilizacyjnych jest zazwyczaj pomijana, m.in. dlatego odnotowuje się coraz więcej niepokojących zjawisk w życiu dzieci i młodzieży (agresja, depresja, wycofywanie, ect.). Założenia psychologii pozytywnej prezentowane i wykorzystane są w tym tekście nie jako punkt wyjścia do projektowania działań terapeutycznych, ale do projektowania edukacyjnych procesów profilaktycznych. W tekście odwołano się także do teorii samookreślenia (SDT) E. Deci’ego i R. Ryana, a w szczególności do jednej z jej subteorii odnoszącej się do potrzeb i motywacji człowieka. Zaakcentowano tu konieczność zapewnienia dziecku w procesie edukacji realizacji trzech najbardziej podstawowych potrzeb człowieka: kompetencji, relacji z innymi i autonomii – traktowanych jako niezbędne warunki osiągania przez dzieci dobrostanu i uczenia się radzenia sobie z pojawiającymi się kryzysami „tu i teraz” a także w przyszłości.