Przestrzeń życia społecznego dzieci w czasie pandemii – raport z badań na obszarach wiejskich

W artykule zaprezentowano badania jakościowe dotyczące relacji społecznych dzieci wiejskich w czasie pandemii wirusa COVID-19 i ich sprawczości w tym zakresie. Materiał badawczy zgromadzono za pomocą zogniskowanych wywiadów grupowych z dziećmi w wieku 7 i 9 lat pochodzących z dwóch wsi z północno-wschodniej Polski. W wyniku badań scharakteryzowano ich kontakty społeczne w przestrzeni domu, szkoły i podwórka. Ustalono, iż dzieci podlegały relatywnie ograniczonej samotności, będąc zawsze w kontaktach z członkami rodziny i rówieśnikami z sąsiedztwa. Pobyt w szkole jest podstawą rozszerzenia relacji społecznych dzieci na wsi. Dzieci w wieku wczesnoszkolnym preferują kontakty bezpośrednie i media nie stanowiły podczas pandemii satysfakcjonującego dla nich pola relacji społecznych. Rodzice i szkoła ograniczali sprawczość dzieci w okresie pandemii.