Nauczyciel – architekt edukacji dziecka w przedszkolu w czasie pandemii Covid-19

Wprowadzenie: Główną kategorią, wokół której skonstruowano problematykę badawczą jest kategoria zmiany, która nastąpiła w przedszkolnej praktyce edukacyjnej w czasie pandemii Covid- 19. Cel badań: Celem niniejszego opracowania jest zaprezentowanie wyników badań opartych na triangulacji analiz ilościowo- jakościowych. W artykule poruszono zagadnienie percepcji zmian przez nauczycieli wychowania przedszkolnego jakie dokonały się w trzech kategoriach: • funkcjonowania i organizacji przedszkola jako instytucji, • zachowania dzieci i aktywności zabawowej przedszkolaków, • relacji dzieci w grupie przedszkolnej i relacji nauczyciela z dziećmi oraz rodzicami. W badaniach poddano również analizę obszarów, w których nauczyciele wychowania przedszkolnego angażowali się i aktywnie współtworzyli przestrzeń edukacyjną w stale zmieniającej się rzeczywistości. Przyjęto założenie, że nauczyciele będący z jednej strony odbiorcami a z drugiej kreatorami zmian w edukacji przedszkolnej zaprezentują przemyślenia, spostrzeżenia, przekonania, doświadczenia, opinie, oceny zgromadzone w czasach zmiany wywołanej pandemią i aktywnej adaptacji do nowej rzeczywistości edukacyjnej. Materiał badawczy został zebrany z wykorzystaniem ankiety do nauczycieli i poddany analizie. Pozwoliło to na „oddanie głosu” kadrze pedagogicznej, która na co dzień zmagała się z problemami i zadaniami pojawiającymi się w czasie pandemii i zdalnej edukacji na poziomie małego dziecka. Stan wiedzy: Nauczyciele refleksyjnie podchodzili do analizy zastanej rzeczywistości funkcjonowania przedszkoli jako instytucji i wszystkich podmiotów. Dostrzegali zmiany w: organizacji placówek, działaniach na rzecz ochrony zdrowia dzieci i pracowników, relacjach społecznych, sposobie pracy nauczycieli, dzieci i rodziców, rozwoju i doskonaleniu zawodowym nauczycieli, obciążeniu pracą i niepewnością jutra. Nauczyciele wskazywali na obszary, w których udało się kreatywnie wypracować rozwiązania i aktywnie dostosować się do nowych pandemicznych obostrzeń prawnych i wyzwań społecznych, zdrowotnych oraz technologiczno- metodycznych.