Hydrogen storage on graphene sheet: physisorption, diffusion and chemisorbed pathways by first principles calculations

Hydrogen is frequently touted as the "fuel of the future" because of its huge potential as clean energy source, although the large-scale adoption of this technology has yet to be realized. One of the remaining barriers to the utilization of hydrogen energy is an efficient and inexpensive means of hydrogen storage. In this work we investigate the nature of this process by first principle calculation. In particular, we study the way in which the H2 molecule can interact with graphene sheet through physisorption and chemisorption mechanism. The first mechanism involves the condensation of the hydrogen molecule on the graphene as a result of weak van der Waals forces, while the chemisorption mechanism involves the preliminary dissociation of the H2 molecule and the subsequent reaction of hydrogen atoms with the unsatured C-C bonds to form C-H bonds. To study carefully the possible physisorbed configurations on the graphene sheet, we take in to account van der Waals (vdW) interactions in DFT using the new method (DFT/vdW-WF) recently developed in our group and based on the concept of maximally localized Wannier functions. There are three possible way in which the H2 molecule can adapt to the structure of graphene: the hollow, the bridge and the top site called H, B and T configurations, respectively. We find the hollow site to be most stable physisorbed state with a binding energy of -50 meV. This value, in agreement with experimental results, is also compared with other vdW-correction methods as described in the following paper. Diffusion of the physisorbed configurations on the graphene sheet and activated reaction pathways in which the molecule starts from a physisorbed configuration to end up in a chemisorbed configurations have also been studied.

Ze względu na możliwość magazynowania wodoru na arkuszu grafenu, badamy nature tego procesu metoda obliczeń ab initio. Cząsteczka H2 może oddziaływać z grafenem na dwa sposoby: fizykosorpcje i chemisorpcje. Mechanizm fizykosorpcji polega na kondensacji cząsteczki wodoru na grafenie na skutek słabych oddziaływań van der Waalsa, podczas gdy mechanizm chemisorpcji polega na wstępnej dysocjacji cząsteczki H2 i następnie reakcji atomów wodoru z niewysyconymi wiązaniami C-C co umożliwia tworzenie wiązań C-H. W celu zobrazowania mechanizmu fizykosorpcji cząsteczek H2 na arkuszu grafenu, analizujemy oddziaływania van der Waalsa (vdW) stosujac teorie funkcjonału gestości (DFT) za pomocą nowej metody (DFT/vdW-WF) niedawno opracowanej w naszej grupie na podstawie koncepcji maksymalnie zlokalizowanych funkcji Wanniera. Analizujemy możliwość absorpcji w różnych miejscach siatki grafenu i orientacje cząsteczki H2 w stosunku do płaszczyzny siatki grafenu. Najbardziej stabilnym miejscem fizykosorbcji jest wnętrze pierścienia grafenu z energia wiązania -50 meV. Wartość ta, zgodna z wynikami doświadczeń, jest także porównywana wartości uzyskanych innymi metodami korekcji vdW. Typowe bariery energetyczne charakteryzujące ścieżkę dyfuzji, są rzędu ∼10 meV. Sytuacja jest inna, gdy cząsteczki wodoru pokonują barierę energetyczna i chemisorbują jako jeden atom wodoru na powierzchni grafenu. Bariery energetyczne w tym przypadku wynoszą około 2-3 eV, w zależności od wybranej ścieżki reakcji.