Uczenie się samotności to kategoria poznawcza monoseologii pedagogicznej, której przestrzeń badawcza dotyczy dwóch kluczowych terminów: samotności i uczenia się. Oba rozumiane są tu szeroko. Badania empiryczne, przeprowadzone w 2021 roku na grupie 19 osób na przedprożu dorosłości (w wieku 18–25), ukazały bardzo rozległy zakres uczenia się samotności, które nie tylko przejawia się jako radzenie sobie z osamotnieniem, ale jest także poznawaniem siebie, poszukiwaniem przestrzeni dla samorealizacji w sytuacji wybieranego odosobnienia. Na uwagę zasługuje refleksyjność młodych dorosłych w okresie moratorium rozwojowego. Badania ujawniają związki ich uczenia się samotności z andragogicznymi teoriami uczenia się dorosłych, a w szczególności z teorią egzystencjalnego uczenia się. Napawa optymizmem fakt, że młodzi ludzie na przedprożu dorosłości, dodatkowo obarczeni doświadczeniem koronawirusa (2020–2021), potrafili odnaleźć się w swym osamotnieniu oraz, co szczególnie ważne, odzyskać pozytywny wymiar samotności. Wyniki badań przyczyniają się do odmitologizowania samotności rozumianej jako osamotnienie. Są też przyczynkiem do zrównoważonego rozumienia i doświadczania samotności.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00