Modification of the Structure and Properties of the Titanium Alloy Ti6Al4V in Biomedical Applications

From the time when Per-Ingvar Brånemark discovered oseointegration properties of titanium in 1952 a large-scale studies on the issue of usability this metal in surgery were started. Thanks to the parallel research conducted on independent centers managed to get a number of metal alloys which were implanted into the human body in the form of implants. Among the alloys produced appeared alloy of aluminum and vanadium Ti6Al4V. The mechanical properties, high biocompatibility, low density and for this relatively low-cost, caused that the alloy began to be used as a material for biomedical applications. In the present article analyzed the possibility of modifying the properties of the alloy, by choosing another method of producing – method of injection casting with suction. A comparative analysis of the input material - the alloy commercially produced in the form of a rod of the same material melted by injection under vacuum and in air were carried out. The studies results indicate that using method of injection casting with suction to produce the final item influence on significant improvement in mechanical properties as a result of fragmentation of the grains at the element surface. The mechanical properties play a key role in a tissue-implant-bone system.

Od 1952roku, kiedy to Per-Ingvar Brånemark odkrył osteointegracyjne właściwości tytanu, rozpoczęto w znacznym stopniu badania w kwestii przydatności tego metalu w chirurgii. Poprzez badania prowadzone przez kilka niezależnych ośrodków naukowo - badawczych w organizm człowiek wszczepiono szereg stopów metali w postaci implantów. Wśród wszczepianych stopów pojawił się Ti6Al4V, którego charakteryzują bardzo dobre właściwości mechaniczne, wysoka zgodność biologiczna, niska gęstość przy stosunkowo niskiej cenie. Spowodowało to, że stop ten zaczął być używany jako materiał do zastosowań biomedycznych. W niniejszym artykule przeanalizowano możliwość modyfikowania właściwości stopu, poprzez zmianę metody wytwarzania, wtłaczania w atmosferze próżni lub w powietrzu. Przeprowadzono analizę porównawczą materiału wyjściowego - stopu, jaki wytwarza się komercyjnie w przemyśle w postaci prętów, a materiału uzyskanego metodą wtłaczania z zastosowaniem próżni oraz w powietrzu. Wyniki badań wykazują, że zastosowanie metody wtłaczania wpływa na znaczącą poprawę właściwości mechanicznych w wyniku rozdrobnienia ziaren na powierzchni elementu. Właściwości mechaniczne odgrywają istotną rolę w połączeniach: tkanka - implant - kość.