Amerykańskie koncepcje tarczy antyrakietowej w Europie

Techniczne możliwości budowy systemów antyrakietowych pojawiły się już w latach 70-tych. Wizję stworzenia systemu chroniącego cały obszar Stanów Zjednoczonych miał w latach 80-tych R. Reagan. Po zakończeniu „zimnej wojny” projekty te wstrzymano, ale wzrost obaw przed światowym terroryzmem spowodował, że W. Clinton wrócił do nich, a po atakach z 11 września 2001 r. G. Bush nadał im priorytet. USA szybko rozwijały odpowiednie technologie wojskowe, ale koncepcja „Tarczy” była często krytykowana. Inne kraje (jak Rosja, czy liczne państwa UE) krytykowały Amerykanów za naruszanie światowej równowagi sił oraz za wybiórcze wskazywanie krajów, które z tej osłony skorzystają. W 2009 r. prezydent Obama, zrezygnował z dotychczasowych projektów i zaproponował budowę międzynarodowego systemu chroniącego liczne kraje. Projekt ten zaakceptowały kraje NATO oraz Rosja, ale jego budowa została odsunięta w dalszą przyszłość.

It was in the 1970s when building anti-missile systems became technically possible. In the 1980s, R. Reagan had a vision of creating such a system covering the United States. After the Cold War was over, those projects were put to a halt, but as soon as fears of terrorist attacks increased, W. Clinton started developing them again, and after 9/11, G. Bush prioritized them. The US was quick to develop proper military technologies, but the concept of the National Missile Defense was often criticized. Other countries (Russia and many EU members) criticized Americans for disturbing the international power balance and the selective choice of participating countries. In 2009 B. Obama renounced previous projects and proposed creating an international system shielding many countries. This project was accepted by NATO members and Russia, but its final creation has been put off.