Porównanie wybranych metod analizy dostępności przestrzennej na przykładzie obiektów użyteczności publicznej w Toruniu

Zapewnienie odpowiedniej dostępności przestrzennej do podstawowych usług oraz ocena tego poziomu stają się coraz istotniejszymi wyzwaniami współczesnych miast i regionów. Niezbędne są zatem odpowiednie metody kompleksowej oceny zjawiska dostępności, narzędzia do jej symulacji i modelowania, a także systemy pozwalające lokalnym władzom, jak również mieszkańcom, wykorzystać zdobytą wiedzę do podejmowania optymalnych decyzji przestrzennych, na przykład decyzji dotyczących lokalizacji nowych inwestycji lub prowadzenia świadomej polityki przestrzennej. Niniejszy artykuł ma na celu ocenę wybranych metod analizy dostępności przestrzennej i ich wpływu na uzyskiwane wyniki czasów dojazdu. Porównaniu poddano metodę izochron (stref obsługi) oraz metodę pól odniesienia. Obie metody zastosowano do oceny dostępności wybranych obiektów użyteczności publicznej w Toruniu.

Ensuring adequate spatial accessibility to primary services and its assessment are becoming increasingly important challenges for modern cities and regions. Appropriate methods for comprehensive accessibility assessment, tools for simulation and modelling, as well as systems that allow local authorities and residents to use their knowledge to make informed spatial decisions (e.g. location-based decisions or spatial development policies) are essential. This paper aims to evaluate selected methods of spatial accessibility analysis and their impact on calculated travel times. The results obtained from the isochrone map and the hexagonal sampling grid method were compared. Both methods were applied for the analysis of spatial accessibility to selected public amenities in Toruń.