Wpływ algorytmu określania dróg spływu powierzchniowego na wyniki oceny zagrożenia gleb erozją wodną w skali zlewni z zastosowaniem modelu RUSLE

Celem pracy było określenie wpływu wyboru algorytmu generowania dróg spływu powierzchniowego na wyniki oszacowania zagrożenia gleb erozją aktualną przeprowadzonego w skali zlewni przy użyciu modelu RUSLE. Zagadnienie to zostało zbadane zarówno w odniesieniu do wielkości jak i rozkładu przestrzennego szacowanych strat gleby. Porównano wyniki uzyskane z zastosowaniem siedmiu tego rodzaju algorytmów: D8, Rho8, Kinematic Routing, DEMON, D∞, Multiply Flow Direction (MFD) oraz Triangular Multiply Flow Direction (MD∞). Uzyskane wyniki upoważniają do stwierdzenia, iż dobór algorytmu określenia dróg spływu powierzchniowego nie pozostaje bez wpływu na wyniki oceny zagrożenia erozyjnego. Oszacowanie powierzchni obszarów zagrożonych przy zastosowaniu poszczególnych algorytmów dało zbliżone rezultaty, jednak wystąpiły różnice w określeniu miejsc ich występowania. Za preferowane z punktu widzenia modelowania erozji uznano stosownie algorytmów kierujących spływ do przynajmniej dwóch położonych niżej komórek, a w szczególności algorytm DEMON.

The objective of the presented research was to evaluate the influence of flow routing algorithm on RUSLE-based soil erosion assessment on catchment scale. Both, the amount of soil loss and the pattern of erosion risk classes were compared. Seven flow routing algorithms were tested: D8, Rho8, Kinematic Routing, DEMON, D∞, Multiply Flow Direction (MFD) and Triangular Multiply Flow Direction (MD∞). Based on the results achieved, we can conclude that the choice of flow routing algorithm influences the soil erosion risk assessment. Particular approaches gave similar results when total area of endangered soils in the catchment was considered. However, the patterns of erosion differ. Multiple-direction algorithms (especially DEMON) seem to be better suited for water erosion studies.