10% miasta. Percepcja przestrzeni przez osoby z dysfunkcją wzroku

Szacuje się, że aż do 90% bodźców odbieranych jest przez człowieka za pomocą wzroku – pozostałe cztery zmysły dostarczają nam jedynie 10% wrażeń. Osoby z dysfunkcją tego zmysłu przedstawiane są więc często jako użytkownicy przestrzeni niezbyt ją rozumiejący, przy czym zwykle nie zdajemy sobie sprawy, że to właśnie osoby niewidome są najbardziej uważnymi odbiorcami przestrzeni: zwracają uwagę na te jej elementy, które dla osób w pełni sprawnych są zbyt powszednie, więc niemal niezauważalne. Artykuł przedstawia kwestię percepcji przestrzeni publicznych przez osoby niewidome i słabowidzące, omawiając zarówno przestrzenne jak i społeczne uwarunkowania dostępności miasta oraz przybliżając zakres orientacji użytkowników o ograniczonej zdolności widzenia. Temat wydaje się niezwykle istotny zwłaszcza w kontekście pojawiających się dyskusji o jakości przestrzeni miejskich, o której nie może być mowy bez podniesienia kwestii dostępności i dostosowania do potrzeb wszystkich użytkowników.

It is estimated that even up to 90% of the impulses is received by the man by sight – the other four senses provide us only 10% of impressions. More often than not visually impaired people are presented as the space users who not very understand it. Moreover, we usually do not realize that blind persons are the most attentive recipients of space as they pay attention on those its elements, which are too common for people without disabilities so almost unnoticed. The article presents the question of public spacesʼ perception by blind and partially sighted people, discussing both spatial and social condition of the city accessibility and depicting orientation range of users with limited vision. Subject seems to be very important, especially in the context of the emerging debate about the quality of urban spaces, which cannot be discussed without raising the issue of availability and adaption to the all users needs.