Self-Related Factors Explaining Double Standards in Assessing Emotional Costs of Victims Suffering from Severe and Trifling Offenses

The role of emotions in moral behaviors is emphasized by many neuroscientists and philosophers. From psychological point of view, solving moral dilemmas is impossible in isolation from cognitive-emotional processes related to the self. This study aimed to test self-related factors explaining discrepancies in the judgement of hostility and sadness experienced by someone else’s victim and the judge’s own victim, suffering from severe and trifling offences. The research was conducted in both experimental and correlational paradigms, with response surface analysis (RSA) as a key method of data analysis. Total number of participants was 171. The following questionnaires were used: The Self-Motive Items (SMI), Self-Esteem Scale (SES), Ten Items Personality Inventory (TIPI-PL) and The Positive and Negative Affect Schedule – Expanded Form. According to the results, self-esteem is a predictor of (in)congruence of the levels of hostility attributed to victims suffering from severe offenses, while the motives of self-enhancement and self-assessment predict particular patterns of (mis)matches in the levels of hostility attributed to victims suffering from trifling offenses. Discussion of the findings deals, inter alia, with the role of self-perspective in effective recognition of other people's emotional states.

Rola emocji w ludzkiej moralności jest podkreślana przez wielu neuronaukowców i filozofów. Z psychologicznego punktu widzenia rozwiązywanie dylematów moralnych jest niemożliwe w oderwaniu od procesów poznawczo-emocjonalnych związanych z Ja. Niniejsze badanie miało na celu przetestowanie czynników związanych z Ja, potencjalnie wyjaśniających rozbieżności w zakresie szacowanych poziomów wrogości i smutku doświadczanych przez ofiary poważnych przestępstw i drobnych wykroczeń, w których wyobrażonym sprawcą była osoba dokonująca szacowania lub jakaś inna osoba. Badanie przeprowadzono w paradygmatach eksperymentalnym i korelacyjnym, przy czym kluczową metodą analizy danych była analiza powierzchni odpowiedzi (RSA). Przebadano 171 osób za pomocą takich kwestionariuszy, jak: Skala Motywów Autoewaluacyjnych (SMA), Skala Samooceny Rosenberga (SES), Polska Adaptacja testu Ten Items Personality Inventory (TIPIPL) oraz Skala Pozytywnego i Negatywnego Afektu – Wersja Rozszerzona (PANAS-X). Okazało się, że samoocena była predyktorem (nie)zgodności poziomów wrogości przypisywanych ofiarom poważnych przestępstw, podczas gdy motywy autowaloryzacji i samopoznania przewidywały określone wzorce (ro)zbieżności poziomów wrogości przypisywanych ofiarom drobnych wykroczeń. Dyskusja wyników dotyczy m.in. znaczenia perspektywy Ja dla skutecznego rozpoznawania stanów emocjonalnych innych ludzi.