Drip vs pivot – An economic comparison of irrigation systems based on the whole-farm budget model of sugarcane crops

This article focuses on the financial and economic aspects of irrigation systems for sugarcane, taking the whole-farm budgeting approach. The irrigation system is a staple element in the cost of developing sugarcane farms; therefore, to achieve maximum profitability, selecting the right irrigation system is crucial. In the financial model, the author considers most of the components required in the investment and operation costs. Since both Center Pivot and subsurface drip irrigation have become the preferred methods for new sugarcane green field plantations, it is the aim of this article to assess the economic aspects of Center Pivot and subsurface drip irrigation in sugarcane production. This may give investors and economists a better perspective on the segment which is considered the most costly investment when developing a new sugarcane farm. The study will highlight which factors have the greatest influence on profitability, enabling producers to make the right decision, not only regarding the agronomic factors, but also the type of irrigation method required to achieve maximum return. The results show that while using subsurface drip irrigation, yields must be at least 12–14% higher than center pivot in order to justify the higher investment involved in the first method. Both Center Pivot and drip systems, require a minimum yield of 110–125 t•ha^-1 and 40 $•t^-1 justify the investment in advanced irrigation technology for sugarcane.

Artykuł dotyczy finansowych i ekonomicznych aspektów wprowadzenia systemów nawadniania w uprawie trzciny cukrowej. System nawadniania jest podstawowym elementem kosztów w procesie rozwoju gospodarstw zajmujących się uprawą trzciny cukrowej. Dlatego też wybór odpowiedniego systemu nawadniania ma kluczowe znaczenie ze względu na maksymalizację zysku. W przyjętym modelu finansowym autor uwzględnił większość elementów związanych z kosztami inwestycji i kosztami operacyjnymi. Ponieważ zarówno nawadnianie za pomocą deszczowni ruchomych, jak i nawadnianie podpowierzchniowe kroplowe należą do preferowanych sposobów irygacji stosowanych na nowo powstałych plantacjach trzciny cukrowej, za cel artykułu przyjęto ich porównanie pod względem ekonomicznym. Pozwoli to inwestorom i ekonomistom na lepszą ocenę tego najbardziej kosztownego elementu inwestycji związanych z rozwojem gospodarstwa uprawiającego trzcinę cukrową. Wyniki badań wskazują, które czynniki mają największy wpływ na rentowność, umożliwiając producentom podjęcie właściwej decyzji nie tylko na podstawie czynników agrotechnicznych, ale również wybrać taki sposób nawadniania, który pozwoli na osiągnięcie maksymalnego zysku. Zgodnie z wynikami badań wyższy koszt inwestycji związany ze stosowaniem podpowierzchniowego nawadniania kroplowego jest uzasadniony tylko, gdy plon jest przynajmniej 12–14% większy niż w warunkach stosowania nawadniania deszczownianego. W przypadku obu systemów nawadniania minimalne plony trzciny cukrowej musiałyby wynosić 110–125 t•ha^-1 i 40 $•t^-1, żeby było uzasadnione wprowadzenie zaawansowanych technologii irygacyjnych w jej uprawie.