Undersown serradella (Ornithopus sativus L.) as an element of weed control in triticale crops

The aim of the study was to evaluate the degree of weed infestation of spring and winter triticale harvested at different dates, depending on the method of cultivation (with or without undersown crop) in the organic farming system. The research was conducted in the Agricultural Advisory Center in Szepietowo, Poland, in the years of 2014-2016. The experiment took into account the method of cultivation of spring and winter triticale: pure sowing and sowing with undersown serradella, and the date of cereal harvest: milk-dough stage and full maturity. The studies have shown that the method of triticale cultivation significantly affected the level of weed infestation. The biggest mass of weeds was recorded in spring triticale cultivated in pure sowing, regardless of biomass use, while undersown serradella significantly reduced fresh and dry mass of weeds, both in the crops grown for green matter and for grain. A higher number of weeds were recorded in single-species crops of triticale, while the undersown crop reduced both the abundance and the number of segetal flora species in the crops. The most numerous weed species were: Chenopodium album, Erigeron candensis, Poligonum aviculare, Trifolium arvense, Setaria pumila.

Celem badań była ocena stopnia zachwaszczenia pszenżyta jarego i ozimego zbieranych w różnych terminach w zależności od sposobu uprawy (z wsiewką lub bez) w ekologicznym systemie gospodarowania. Badania przeprowadzono w Podlaskim Ośrodku Doradztwa Rolniczego Szepietowo, w latach 2014-2016. W doświadczeniu dwuczynnikowym uwzględniono sposób uprawy pszenżyta jarego i ozimego: siew czysty i z wsiewką seradeli oraz termin zbioru zboża (dojrzałość mleczno-woskowa i pełna). Badania wykazały, że sposób uprawy pszenżyta istotnie wpływał na stan zachwaszczenia upraw. Największą masę chwastów wykazano w łanie pszenżyta jarego uprawianego w siewie czystym, niezależnie od przeznaczenia biomasy, natomiast wsiewka z seradeli istotnie zmniejszała świeżą i suchą masę chwastów, zarówno w uprawie na zieloną masę, jak i na ziarno. Większą liczebnością chwastów charakteryzowały się jednogatunkowe zasiewy pszenżyta, natomiast wsiewka redukowała zarówno liczebność, jak i liczbę gatunków flory segetalnej w łanach. Najliczniej występowały: Chenopodium album, Erigeron candensis, Poligonum aviculare, Trifolium arvense, Setaria pumila.