The impact of fertilization using natural fertilizers on the quality of grass silage

The study was conducted between 2008 and 2010 at the Experimental Farm of the Institute of Land Reclamation and Grassland Farming (currently the Institute of Technology and Life Sciences) in Falenty, Mazovian voivodeship, in the form of a field experiment on an area of permanent grassland. The study aimed to assess the influence of different forms and quantities of fertilizer on the quality, nutritional value and presence of pathogenic microorganisms in silage made of meadow sward. The experiment involved a field divided into six zones, each with an area of ~0.3 ha, which were fertilized using inorganic NPK fertilizers, liquid manure (fermented cattle urine) or solid manure applied in two quantities, giving two levels of nitrogen fertilization: 60 and 90 kg•ha-1. Meadow sward from the first cut was partly dried (40% dry weight), harvested with a round baler and ensilaged in large cylindrical bales. Tests on samples of the sward and silage were carried out to examine levels of yeasts, moulds, potentially pathogenic bacteria and nutrients. The silage samples were tested in respect of dry matter, pH level, and levels of lactic acid, volatile fatty acids and ammonia. Fertilization with manure helped to produce green fodder and silage of a higher nutritional value but sward from meadows fertilized with manure constituted a poorer feedstock for silage (poor sugar / protein ratio) than sward fertilized with liquid manure. Fertilization with liquid manure yielded fodder with a nutritional value close to fodder from meadows fertilized with inorganic fertilizer. Fertilization of sward with liquid manure did not hinder the process of fermentation. At the same time our research indicates that the process of lactic fermentation can be effective in limiting the abundance of pathogenic bacteria in silage.

Badania prowadzono w latach 2008-2010 w Zakładzie Doświadczalnym IMUZ (obecnie ITP) w Falentach, na doświadczeniu łanowym na łące trwałej. Celem badań była ocena wpływu stosowania różnych form i dawek nawozów na jakość, wartość pokarmową i obecność szkodliwych mikroorganizmów w kiszonce z runi łąkowej. W ramach badań na łące wydzielono 6 łanów (obiekty doświadczalne), każdy o powierzchni ok. 0,3 ha, które nawożono nawozami mineralnymi NPK oraz gnojówką bydlęcą i obornikiem stosowanymi w dwóch dawkach, odpowiadających dwóm poziomom nawożenia azotem: 60 i 90 kg•ha–1. Ruń łąkową z pierwszego pokosu, po wstępnym podsuszeniu (40% s.m.) zbierano prasą rolującą i zakiszano w dużych belach cylindrycznych. W próbach zielonki i kiszonki oceniano liczebność drożdży, grzybów pleśniowych oraz bakterii potencjalnie chorobotwórczych a także zawartości składników pokarmowych. W próbach kiszonek ponadto oceniano poziom suchej masy, wartość pH świeżej masy kiszonki, zawartość kwasu mlekowego, lotnych kwasów tłuszczowych i udział amoniaku. Nawożenie obornikiem sprzyjało uzyskaniu wyższej wartości pokarmowej zarówno zielonki jak i uzyskanej z niej kiszonki. Mimo to ruń łąkowa z łąki nawożonej obornikiem stanowiła gorszy materiał na kiszonki (niekorzystny stosunek cukry/białko) niż ruń nawożona gnojówką. Po nawożeniu gnojówką uzyskano paszę o wartości pokarmowej zbliżonej do paszy z łąki nawożonej nawozami mineralnymi. Nawożenie runi łąkowej gnojówką nie utrudniło procesu fermentacji. Jednocześnie wykazano, że proces fermentacji mlekowej może być efektywnym narzędziem ograniczającym liczebności chorobotwórczych bakterii w kiszonce.