Światło rozproszone siatkówki a jakość widzenia

W starzejącym się społeczeństwie wzrasta liczba osób mających problemy z widzeniem, szczególnie po zmierzchu. Jest to związane z tym, że wraz z wiekiem maleje przezierność ośrodków optycznych oka. Zwiększa się przez to ilość światła rozproszonego, które wpływa na zmniejszenie kontrastu obrazu rzutowanego na siatkówkę i obniża w ten sposób jakość widzenia [1]. Rozwój wiarygodnych metod oceny rozpraszania wewnątrzgałkowego może przyczynić się do określenia stopnia zmętnienia soczewki i wczesnej diagnostyki zaćmy [2]. Problem z widzeniem zmierzchowym dotyczy w szczególności osób z jaskrą, z chorobami zwyrodnieniowymi siatkówki, często będącymi powikłaniem cukrzycy oraz osób z niedoborem witaminy A. W idealnym oku nie byłoby w ogóle rozpraszania światła, ale ponieważ ośrodki oka nie są idealne optycznie, zawsze będzie pewne rozproszenie, nawet w zdrowych, młodych oczach. Światło rozproszone prowadzi do niekorzystnych efektów wizualnych, takich jak trudności w rozpoznawaniu twarzy pod światło, odblaski podczas nocnej jazdy samochodem lub zamglone widzenie, które nasila się z wiekiem. Wiele osób rezygnuje z prowadzenia samochodu nocą z uwagi na oślepiające światło reflektorów mijających pojazdów [1].