Dyskursy antropocenu a marazm środowiskowy początków XXI wieku

Artykuł analizuje filozoficzne, etyczne i pojęciowe aspekty współczesnych dyskursów antropocenu. Antropocen to nowa epoka geologiczna, określona przez intensywne interwencje człowieka w systemy planetarne, które powodują nieodwracalne straty, destabilizację klimatu, masowe wymieranie i przekraczanie granic planetarnych. W tekście pada pytanie, jak powinniśmy rozmawiać o problemie rozwoju społecznego w antropocenie? Czy możliwa jest korekta klimatyczna nauk humanistycznych, dotycząca wewnętrznych problemów letargu polityki środowiskowej i impasu klimatycznego w XXI wieku? Jak sobie poradzić z jednoczesną problematyzacją kategorii przyrody i silną krytyką wcześniejszej arogancji zawartej w antropocentryzmie?

The article analyses philosophical, ethical and notional aspects of the contemporary discourses of the Anthropocene. The Anthropocene is a new geological epoch, defined by the intense human interventions into the planetary systems that cause irreversible losses, climate destabilization, the mass extinction and crossing the planetary boundaries. The text asks how we should discuss the problem of social development in the Anthropocene? Is the climatic correction of the humanities possible, concerning intrinsic problems of the lethargy of environmental politics and a climate impasse in the 21st century? How we can cope with the simultaneous problematization of the category of nature and the strong criticism of a former arrogance included in anthropocentrism?