Specyfika źródeł do badań politologicznych

Artykuł dotyczy wykorzystania źródeł w badaniach politologicznych, oceny ich przydatności, interpretacji m.in. w aspekcie krytyki wewnętrznej i zewnętrznej. Oprócz klasycznych źródeł: dokumentalnych, akt parlamentu, sądowych, administracyjnych, wojskowych, partii politycznych i ruchów społecznych wykorzystuje się inne źródła. Przykładowo źródła narracyjne: dzienniki, kroniki, pamiętniki, wspomnienia, autobiografie oraz źródła epistolarne. Dokumenty te wzajemnie się uzupełniają i należy je badać pod kątem pochodzenia, autentyczności, wiarygodności. Krytyka źródeł ma na celu m.in. wyeliminowanie dokumentów nieprzydatnych o wątpliwej wartości. W XXI w. znaczącą rolę w badaniach odgrywają źródła internetowe: blogi, vlogi, wpisy na Twitterze, Facebooku, dokumenty audiowizualne o różnym poziomie ogólności i uszczegółowienia. Ich wiarygodność i użyteczność uzależniona jest od czynności krytycznych i wykazania przydatności w badaniach.

The article concerns using sources in political science research, assessment of their usefulness and inter alia interpretation in the aspect of internal and external critique. Apart from classic sources: documents, Parliament, court, administrative and military records as well as political parties and social movements, there are other sources that are used. For instance, narrative sources, diaries, journals, memoirs, memories, autobiographies and epistolary sources. These documents complement one another and are supposed to be researched as far as their origin, authenticity and credibility are concerned. Critique of sources aims at, among others, elimination of useless documents or those of questionable value. In the 21st century crucial role play online sources: blogs, vlogs, Twitter or Facebook entries, audiovisual documents of different level of generality or detailing. Their credibility and usefulness depend on critical activities and identifying their helpfulness in the research.