Miasto poprzemysłowe – nowa jakość czy skansen?

Charakter przemian społeczno-gospodarczych zachodzących we współczesnym świecie wymusza także konieczność zmiany podstawowych funkcji miast, kojarzonych do tej pory głównie z epoką industrialną. Efekty tych przemian widoczne są przede wszystkim w formach przekształcania i wykorzystania na nowo przestrzeni miejskiej. W tworzeniu strategii rozwoju poszczególnych regionów i miast coraz częściej słyszy się o koncepcji i potrzebie rozwoju inteligentnych specjalizacji. Zasada ta dotyczy konieczności określenia własnych atutów i koncentracji uwagi na priorytetowych czynnikach rozwoju danego miasta czy regionu w myśl zasady, że nie można się specjalizować we wszystkim. Pojawiają się zatem pytania czy współczesne miasto poprzemysłowe ma szansę na nowo określić ścieżkę swojego rozwoju i stać się prężnym, zdolnym do konkurencji ośrodkiem miejskim oraz jaki udział w tworzeniu nowej jakościowo przestrzeni społecznej tych miast odgrywa dziedzictwo poprzemysłowe regionu?

The nature of socio-economic changes in the modern world forces also need to change the basic function of the cities associated to date mainly from the industrial era. The effects of these changes are visible mainly in the forms of transformation and re-use of urban space. In creating the strategy of development of individual regions and cities increasingly hears about the concept and the need for the development of smart specialization. This rule applies to the need to define their own strengths and focus attention on priority development factors of a given city or region in the principle that you cannot specialize in everything. The question therefore arises whether the modern post-industrial city has the opportunity to redefine the path of its development and become a resilient, able to compete urban center and which contribute to the formation of a qualitatively new social space of the cities plays a former industrial heritage of the region?