Doktryna niezbędnych ograniczeń we wspólnotowym orzecznictwie antymonopolowym w sprawach porozumień ograniczających konkurencję

Przedmiotem rozważań niniejszego artykułu jest doktryna niezbędnych ograniczeń związana ze stosowaniem zakazu zawierania porozumień ograniczających konkurencję (zakazu karteli). Doktryna ta służy wyznaczeniu granic stosowania zakazu karteli, a jednocześnie pozwala określić zakres wyłączenia spod tego zakazu. Do rozwoju tej koncepcji przyczyniło się przede wszystkim orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym wyroki w sprawach: Göttrup-Klim, European Night Services oraz Métropole (omówione szerzej w artykule). Doktryna niezbędnych ograniczeń stanowi instrument racjonalizacji zakresu stosowania zakazu karteli, którego zadaniem powinna być eliminacja tylko nieefektywnych zachowań rynkowych, nie zaś "ściganie" wszystkich ograniczeń konkurencji (w tym tych zapewniających funkcjonowanie podmiotów w rzeczywistości gospodarczej). Tym samym koncepcja niezbędnych ograniczeń powoduje racjonalne zawężenie zakresu zakazu karteli; wpisuje się także w nurt ekonomizacji prawa ochrony konkurencji.

Ancillary restraints doctrine as linked with the implementation of the prohibition of agreements restraining competition (prohibition of cartels) constitutes the subject of the article. It is used to indicate the limits of implementation of the prohibition of cartels and simultaneously it allows to decide on the scope of the exemption from the prohibition. The concept has been developed through case law of the European Court of Justice, especially judgments on: Göttrup-Klim, European Night Services, Métropole. The concept of ancillary restraints serves as a method for rationalising the scope of implementing the prohibition of cartels. This means that the ancillary restraints doctrine reduces rationally the scope of the prohibition of cartels; it is also involved in the process of strengthening the so-called economic approach in competition law.