Spójność społeczno-gospodarcza Unii Europejskiej - pozycja Polski i jej regionów

Celem artykułu jest analiza i ocena spójności społeczno-gospodarczej rozszerzonej UE, ze szczególnym uwzględnieniem pozycji Polski i jej regionów w pierwszym okresie członkostwa oraz próba odpowiedzi na pytanie, w jakim zakresie europeizacja polityki spójności społeczno-gospodarczej wpływa na proces korzystania ze środków funduszy strukturalnych w nowych krajach członkowskich - na przykładzie Polski. Spójność społeczno-gospodarcza oznacza harmonijny rozwój i zmniejszanie różnic pomiędzy poszczególnymi obszarami i regionami, w zakresie poziomu PKB na 1 mieszkańca, stóp zatrudnienia i bezrobocia. Polska, w aspekcie poprawy spójności społeczno-gospodarczej rozszerzonej UE, ciągle nie należy do wiodącej grupy krajów członkowskich. W 2008 r. pod względem wielkości PKB na 1 mieszkańca znajdowała się na czwartej pozycji od końca w rankingu wszystkich krajów członkowskich (UE‑27). Znalazła się również w grupie krajów o najniższym poziomie stopy zatrudnienia. Ograniczenie wielkości stopy bezrobocia do poziomu jednocyfrowego okazało się wynikiem trudnym do utrzymania w warunkach kryzysu.