Wiara w życiu i działalności Św. Maksymiliana Kolbego w świetle kazań biskupów polskich

Przepowiadanie biskupów polskich nt. przejawów wiary św. Maksymiliana Kolbego ujmuje całość zagadnienia w świetle nauki Vaticanum II. Ukazuje rozumienie wiary jako czynnika kształtującego życie chrześcijanina. W tym sensie o. Kolbe jawi się jako wzorzec osobowy człowieka wierzącego, który pojmuje wiarę jako swoiste spotkanie łaski i własnego trudu. Wiara taka obejmuje całego człowieka: łączy posłuszeństwo z wolnością, rozum z sercem. W życiu charakteryzuje się dynamiką i żywotnością, tak w wymiarze osobistym jak i eklezjalnym. Eklezjalność wiary stanowi jej początek oraz kres. Ważnym elementem żywej wiary są: modlitwa, cierpienie i ofiara. Ich źródłem jest miłość, na której opiera się każde ludzkie zawierzenie. Miłość sprawia, że praktyka wiary posuwa się aż do heroizmu. U św. Maksymiliana akt wiary nosił silne znamię maryjne. Dla Niej – dla Niepokalanej – żył, pracował i umarł. Niepokalanów, wydawnictwo, Rycerstwo Niepokalanej, misje oraz Auschwitz były wyznacznikami jego apostolskiej i ewangelizacyjnej aktywności; stanowiły kwintesencję życia z wiary i życia wiarą. Żył tak jak wierzył. W rzeczy samej, życie i działalność św. Maksymiliana Kolbego stanowiły antycypację współczesnego nauczania Magisterium, tak w aspekcie własnego uświęcenia, jak i misyjnego zaangażowania. W tym sensie o. Kolbe wyprzedzał swoją epokę, wyprzedzał Kościół. Nie bał się mediów. W jego ręku stanowiły one nowoczesne narzędzie duszpasterskie, którym pragnął zawojować cały świat dla Chrystusa.

The preaching of Polish bishops on the manifestation of faith in St. Maximilian Kolbe embraces the whole of the question in the light of the Second Vatican Council. It shows how faith can be understood as a factor forming Christian life. In this sense Fr. Kolbe appears to be a personal pattern of the believer, who understands faith as a special encounter of grace and human effort. Faith of this kind embraces the whole man: it combines obedience with freedom, reason with the heart. It is characterized by dynamism and vividness, both in the personal and ecclesial dimension. The ecclesial character of faith constitutes its origin and end. The important elements of a living faith are the following: prayer suffering, and offering. Their source is love, upon which each human trust is grounded. Love makes the practice of faith to grow up to heroism. In St. Maximilian the act of faith bore a strong Marian mark. It is for Her, for the Immaculate, that he lived, worked, and died. His Niepokalanów, the publishing house, Militia of the Immaculata, missions and Auschwitz were the indicators of his apostolical and evangelizational activity. They made up the essence of living by faith and living in faith. He died as he believed. Indeed, St. Maximilian Kolbe’s life and activity anticipated the contemporary teaching of the Magisterium, both in the aspect of his personal sanctification and missionary commitment. In this sense Fr. Kolbe outdistanced his epoch and the Church. He had no fear of the media. In his hands they became modern tools of pastoral work with which he sought to win the world for Christ.