Wymiary wdzięczności

W świecie, w którym żyjemy, wdzięczność staje się coraz bardziej obowiązkiem, elementem wymiany dóbr. Ginie jej istotna cecha jaką jest spontaniczność. W świecie chrześcijańskim wdzięczność jest wyrazem stosunku do Boga-dobroczyńcy. W kreacjonizmie chrześcijańskim wszystko, co człowiek posiada jest darem, zarówno swoje istnienie jak i zdolność do czynienia dobra (łaska). Deprywacja autonomii wartości ludzkiej jednostki w chrześcijańskiej antropologii sprawia, iż człowiek obciążony jest obowiązkiem wdzięczności totalnej: nie mający nic z siebie, a wszystko otrzymujący w darze. W epoce sprzed dominacji monoteizmów, w czasach starożytnej Grecji, wdzięczność, wedle opinii Fryderyka Nietzschego, była fundamentalnym nastawieniem do świata. Zapomnianym i zagubionym, gdy do głosu doszedł motłoch.

In the world in which we live, gratitude is increasingly becoming an obligation, an element of the exchange of goods. Its essential characteristic of spontaneity is being lost. In the Christian world, gratitude is an expression of one's relationship to the benefactor God. In Christian creationism, everything that man possesses is a gift, both his existence and his ability to do good (grace). The deprivation of the autonomy of the value of the human individual in Christian anthropology makes man burdened with the duty of total gratitude: having nothing of himself but receiving everything as a gift. In the era before the dominance of monotheisms, in ancient Greek times, gratitude, according to Friedrich Nietzsche, was a fundamental attitude towards the world. It was forgotten and lost when the mob came to the fore.