Indywidualne nauczanie jako rozwiązanie edukacyjne w opiniach nauczycieli

Wprowadzenie: Polski system oświaty przewiduje kilka możliwości realizowania obowiązku szkolnego i nauki dla uczniów z problemami zdrowotnymi. Jedną z nich jest indywidualne nauczanie. Cel badań: Celem badań było poznanie i opisanie elementarnej wiedzy nauczycieli o indywidualnym nauczaniu oraz ich stanowiska wobec tej formy nauki. Metoda badań: W badaniu posłużono się metodą sondażu diagnostycznego, techniką ankiety oraz kwestionariuszem ankiety. W obliczeniach statystycznych zastosowano test chi-kwadrat Pearsona, test U Manna-Whitneya oraz test Kruskala-Wallisa. Test chi-kwadrat Pearsona wykorzystano do zbadania związku pomiędzy dwiema zmiennymi jakościowymi. Wyniki: Wyniki uzyskanych badań wskazują, że w większości nauczyciele posiadają podstawową wiedzę na temat aspektów prawnych indywidualnego nauczania. W większości oceniają tę formę jako formę „dobrze przygotowaną”. Jednocześnie zapytani o możliwość jej modyfikacji, często wskazują na taką potrzebę, podkreślając przede wszystkim chęć wykorzystywania nowoczesnych technologii i zwiększenie liczby godzin pracy z uczniem. Wnioski: Zdecydowanie należy podkreślić, że uczniowie, których stan zdrowia nie wymaga regeneracji w warunkach domowych, powinni uczyć się w szkole. W odniesieniu do uczniów, którzy są długotrwale leczeni lub rehabilitowani, warto byłoby zarówno opracować wskazówki pomagające nauczycielom podtrzymywać kontakt ucznia z rówieśnikami, jak i ponownie płynnie włączyć go w zespół klasowy.

Introduction: The Polish system of education provides some options for the organization of compulsory education and teaching adressed to pupils with health issues. Research Aim: The aim of the study was to explore and describe the elementary knowledge of teachers about one-to-one tuition, and their attitude to this form of schooling. Method: The study employed a diagnostic survey method, a questionnaire technique and a questionnaire. Statistical processing involved the Pearson chi-squared test, U Mann-Whitney test and Kruskal-Wallis test. The Pearson chi-squared test was applied to test the relationship between two qualitative variables. When obtaining statistically significant results, following the Kruskal-Wallis test, a post-hoc Duncan test was run. Results: The obtained results indicate that the majority of teachers possess basic knowledge concerning the legal aspects of in-home one-to-one tuition. They mainly identify it as a well-prepared form of schooling. When asked about possible changes, they often point to such a need, mostly emphasising the possibility of using modern technologies and allocating more hours to working with a pupil in a one-to-one tuition setting. Conclusion: It should definitely be emphasised that students whose health does not require convalescence at home should learn at school. However, pupils who undergo long-term treatment or rehabilitation would benefit from some recommendations developed for teachers to help pupils in one-to-one tuition sustain contact with their peers and to reintegrate with the classmates when returning to school.