Widnokrąg jako układ odniesienia dla zorientowania przestrzennego jednostki pływającej

W rozwiązaniach praktycznych wielu obszarów działalności naukowej, w przemyśle, biznesie oraz szeroko pojętej rozrywce bardzo często są wykorzystywane systemy wizyjne. Zwykle moduły odpowiedzialne za akwizycję, analizę i przetwarzanie obrazów są częścią większego, bardziej złożonego systemu na rzecz którego pracują, jednakże, choć znacznie rzadziej, mogą stanowić rozwiązanie autonomiczne. Metody i techniki stosowane w badaniach z wykorzystaniem systemów wizyjnych prowadzonych przez naukowców we wszystkich środowiskach fizycznych, tj. na lądzie, na wodzie i w powietrzu są podobne, a uzyskiwane wyniki zbieżne. W artykule tym dokonano analizy wykorzystania linii widnokręgu jako układu odniesienia przy wykonywaniu typowych zadań nawigacyjnych jednostek nawodnych, czy stabilizowania platformy nośnej dla innych systemów aktywnych.

In practical solutions to many areas of scientific activity, in industry, business and broadly understood entertainment, vision systems are often used. Usually, the modules responsible for acquisition, analysis, and image processing are part of a larger, more complex system for which they work, but, albeit much less frequently, can be autonomous. The methods and techniques used in video-based research conducted by researchers in all physical environments, i.e. on land, water and air, are similar, and the results obtained converge. This article analyzes the use of the horizon line as a reference system for performing typical navigational tasks of surface vessels or stabilizing the platform for other active systems.