Kradzież z głodu w stanie wyższej konieczności. Glosa do wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 11 lipca 2019 r. (IV Ka 520/19, LEX nr 2729884)

W glosowanym wyroku sądy uwolniły od zarzutu kradzieży małżonkę, która przekierowywała pieniądze z działalności gospodarczej męża na swoje konto. Małżonkowie posiadali odrębne majątki. Kobieta uzasadniała swoje zachowanie brakiem łożenia przez małżonka na utrzymanie jej i ich dziecka. Sąd pierwszej instancji stwierdził brak realizacji znamion strony podmiotowej kradzieży w postaci działania „w celu przywłaszczenia”. Rozumowanie sądu jest błędne, ponieważ cel ten zachodzi również wówczas, gdy kradzież dokonywana jest tylko z zamiarem rozporządzenia, a nie włączenia do swojego majątku, w tym także dla kogoś innego. Sąd drugiej instancji przyjął natomiast działanie w stanie wyższej konieczności. Również to rozumowanie jest błędne, ponieważ nie zachodziła przede wszystkim subsydiarność tego kontratypu – dokonywanie przestępstw nie było jedynym sposobem wyjścia z sytuacji przez oskarżoną. Stan wyższej konieczności nie stanowi podstawy uwalniania od odpowiedzialności w przypadku kradzieży z głodu czy nędzy.

In the commented judgment, the courts released a spouse from the charge of redirecting income from her husband’s business onto her account. The spouses had separate assets. The woman justified her behavior by the fact that her spouse did not support her and their child. The court of first instance found no signs of the party’s theft as to the purpose of “appropriation”. The reasoning of the court is erroneous, since appropriation is also the case when theft is committed only with the intention of managing the resources and not to add it to own wealth, including for someone else. On the other hand, the court of second instance recognized there being a state of higher emergency. This reasoning is also erroneous, because there was no subsidiarity of this counter-type – committing crimes was not the only way out of the situation for the accused. The state of higher necessity is not the basis for release from liability in the event of theft from hunger or poverty.