Amerykańskie przedmieścia w cieniu wielkiego miasta

Przedmieścia to Rosja, tylko że z pieniędzmi – ten żart przytoczony przez Williama H. Whyte’a w słynnej książce The Organization Man wskazuje na co najmniej ambiwalentny status dzielnic podmiejskich, obecny także w reprezentacjach kulturowych. Z jednej strony suburbia pozostają faktem urbanistycznym, z drugiej – niemal od razu stały się przestrzenią w równym stopniu namacalną, jak i symboliczną oraz mityczną, mikrokosmosem całego społeczeństwa oraz zideologizowaną metonimią znacznie szerszych pojęć kluczowych dla powojennej Ameryki, takich jak naród, kapitalizm, bezpieczeństwo, pax Americana. W swym tekście autorka koncentruje się na mechanizmach oraz przyczynach wytwarzania przez kino przedmieść jako terytorium symbolicznego, stawiając pytanie o to, skąd w amerykańskim imaginarium wzięły się suburbia i poszukując jej w kolejnych epokach reprezentacji, od okresu powojennego po współczesność, w wymiarze synchronicznym i diachronicznym.

Suburbs are “a Russia, only with money” – the joke quoted by William H. Whyte in The Organization Man points to the ambivalent status of suburban districts, noticeable also in their cultural representations. On the one hand, suburbia are simply a way of spatial planning, on the other – this particular space has always been as tangible as symbolic and mythical. They serve as a microcosm and metonymy of ideas crucial for post-war America, such as nation, capitalism, security, pax Americana. The article focuses on the mechanisms and reasons (considered both synchronically and diachronically) for the very existence of the movie-made American suburbia seen as symbolic territories.