Co się wydarzyło w Brighton

Michał Pabiś-Orzeszyna w książce Zwrot historyczny w badaniach filmoznawczych (2020) opisuje bardzo szczegółowo i precyzyjnie historie (w liczbie mnogiej) tytułowego zjawiska. Pokazuje towarzyszące mu inspiracje i metodologie, sytuuje je w różnych kontekstach, następnie poddaje wnikliwej krytyce, rekonstruując również spory między przedstawicielami – wydawałoby się – tego samego nurtu. Otrzymujemy nader kompetentny, starannie przemyślany przewodnik po Nowej Historii Kina/Nowej Historii Filmu, wdzierający się pod powierzchowne i unifikujące odczytania. Autor ma jednak większe ambicje niż tylko przedstawienie zwrotu historycznego w badaniach filmoznawczych. Jeśli przybliża czytelnikowi wspomniane spory o to, jak pisać o wczesnym kinie, czyni z tego punkt wyjścia do refleksji nad zagadnieniem bardziej fundamentalnym. Jego książka stanowi bowiem również głos w refleksji nad metodologią i samoświadomością humanistyki.

In the book Zwrot historyczny w badaniach filmoznawczych [The Historical Turn in Film Studies] (2020), Michał Pabiś-Orzeszyna precisely and in great detail describes the histories (plural) of the title phenomenon. He shows the methodologies and inspirations accompanying it, places them in various contexts, and then subjects them to thorough criticism, also reconstructing disputes between representatives of the seemingly same trend. We have received a highly professional, carefully thought-out guidebook to the New Cinema History/New Film History, going beyond superficial and unifying readings. The author, however, has greater ambitions than just presenting the historical turn. If he makes the reader familiar with the above-mentioned disputes about how to write about early cinema, he also turns this into a starting point for reflecting on a more fundamental issue. His book takes part in the discussion on the methodology and self-awareness of the humanities.