Odnowa, rewitalizacja czy gentryfikacja?

Degradacja miejskiej przestrzeni charakteryzuje się najczęściej: istnieniem zdegradowanych śródmieść i wielofunkcyjnych przedwojennych obszarów zabudowy miejskiej oraz utratą ich atrakcyjności; obszarów poprzemysłowych, pokolejowych i powojskowych; blokowisk, w tym szczególnie blokowisk wzniesionych w technologii wielkopłytowej, występowaniem pustostanów z przeznaczeniem do wyburzenia; brakiem atrakcyjnych dla użytkowników systemów przestrzeni publicznych, w tym zieleni miejskiej, itp. W pracy przedstawiono możliwości odnowy, rewitalizacji oraz gentryfikacji miast oraz niektóre procesy zmian zachodzące w przestrzeni zurbanizowanej. Pokazano trendy wartościowe i pozytywne, omówiono również te nieprawidłowe, generujące nieład przestrzenny i nierównowagę rozwojową. Ukazano, iż dzielnice podupadłe i ubogie mogą zamieniać się w osiedla cieszące się popularnością, oryginalne i dobrze notowane. Im więcej zadbanych osiedli o podwyższonym standardzie, tym prestiż miasta wzrasta, rośnie również poczucie zadowolenia mieszkańców z przestrzeni, którą zamieszkują, co ma istotne znaczenie w życiu człowieka. Dlatego tak ważne jest przywracanie do życia obszarów miasta, które wymagają naprawy oraz kompleksowego podejścia. W polskiej literaturze możemy spotkać się z dwoma terminami odnoszącymi się do problematyki odnowy miast, często używanymi zamiennie, są to terminy: rewitalizacja i gentryfikacja.