Terrorism and Jihadism in the Islamic Republic of Iran

Although from the very beginning of its existence the Islamic Republic of Iran has been regularly accused of supporting international terrorism, including Sunni organizations, this phenomenon is also a significant and growing threat for Tehran itself. In recent years Iran has become a target for the Sunni jihadists, who have even announced that in the near future the Shi’ite regime in Tehran would collapse and the Islamic State would take over. At the same time Iran has to cope with more traditional threats, posed by ethnic separatists – mainly Arabs, Kurds and the Baloch people – as well as by the MEK (People’s Mujahedin of Iran). This paper analyzes main terrorism-related threats to contemporary Iran and to present both their causes and dynamics. The main argument of the paper is that although these challenges are mainly local (provincial), they have a potential to trigger a snowball effects and can weaken already a vulnerable stability of the Islamic Republic even further. Moreover, it is argued that decision-makers in Iran do not solve structural problems, but react with a further securitization. A risk is even higher now, when an increasing number of Iranians have become highly dissatisfied with their living conditions.

Chociaż od samego początku swojego istnienia Islamska Republika Iranu regularnie oskarżana jest o wspieranie międzynarodowego terroryzmu, w tym organizacji sunnickich, zjawisko to stanowi istotne i narastające zagrożenie również dla Teheranu. W ostatnich latach Iran stał się celem sunnickich dżihadystów, którzy ogłosili nawet, iż w najbliższej przyszłości szyicki reżim w Teheranie upadnie, a władzę przejmie Państwo Islamskie. Jednocześnie Iran musi radzić sobie także z bardziej tradycyjnymi zagrożeniami, których źródłem są etniczne separatyzmy – głównie ze strony Arabów, Kurdów i Beludżów, ale również MEK (Mudżahedinów Ludowych). Niniejszy artykuł analizuje główne zagrożenia związane z terroryzmem dla współczesnego Iranu i prezentuje zarówno ich przyczyny, jak i dynamikę. Zasadniczym stwierdzeniem artykułu jest, iż chociaż wyzwania te są głównie lokalne (prowincjonalne), to mają potencjał zainicjowania efektu śnieżnej kuli i mogą jeszcze bardziej osłabiać i tak już wrażliwą na kryzysy stabilność Republiki Islamskiej. Co więcej, uważa się, że decydenci Iranu nie rozwiązują problemów strukturalnych, lecz odpowiadają pogłębiającą się sekurytyzacją. Ryzyko staje się jeszcze większe teraz, gdy coraz większa liczba Irańczyków staje się niezadowolona z poziomu życia.