Świętość i grzech w wybranych filmach Federico Felliniego

Przedmiotem artykułu jest poszukiwanie wątków chrześcijańskich obecnych w nieoczywisty sposób w wybranych filmach Federico Felliniego. Analizowane filmy Noce Cabirii, Rzym i Słodkie życie łączy przestrzeń społeczna Rzymu, naznaczonego zarówno piętnem antycznej kultury, jak i Watykanu, jako siedziby państwa kościelnego. Filmy spaja też finałowe portretowe ujęcie bohaterek, mające charakter metajęzykowego osobistego gestu reżysera. Omawiane obrazy różnią się sposobem narracji i strukturą, ale wszystkie stawiają pytania o zasady moralne i podają w wątpliwość, a nawet kwestionują wartości religijne i kulturowe, poszukując głębszego sensu. Rzym jawi się jako współczesne miasto grzechu (biblijna Sodoma i Gomora), gdzie świętość i czystość coraz trudniej odnaleźć.

The subject of this article is the search for Christian themes presented in non-obvious ways in selected films of Federico Fellini. The analyzed films Nights of Cabiria, Rome and Sweet Life are united by the social space of Rome, marked by both the stigma of ancient culture and the Vatican, as the seat of the ecclesiastical state. The films are also tied together by the final portrait of the heroines, which has the character of a meta-linguistic personal gesture made by the director. The paintings differ in narrative style and structure, but all of them raise questions about moral principles and question or even challenge religious and cultural values in search of deeper meaning. Rome appears as a modern city of sin (the biblical Sodom and Gomorrah), where holiness and purity are increasingly difficult to find.