Wola and wolność in Polish

W artykule zostały zanalizowane powody, dla których w języku polskim powstał termin wolność, mimo że istniały dwa inne słowiańskie prasłowa o podobnym znaczeniu: swoboda i wola. Autorka artykułu uważa, że słowo to było potrzebne z powodu zmian semantycznych swobody i woli, a jego ostateczne znaczenie ukształtowało się na podstawie pozalingwistycznych uwarunkowań geopolitycznych. W języku polskim prasłowiańska wola z czasem zaczęła oznaczać głównie intencję, natomiast swoboda – lekkość, łatwość, brak skrępowania, brakowało więc słowa, które jednoznacznie odnosiłoby się do koncepcji autonomii, niezależności itp. Również zmiana znaczenia woli sprawiła, że przymiotnik wolny, który choć stworzony od tego samego rdzenia, od zawsze znaczył ‘autonomiczny’, a nie ‘wolicjonalny’, potrzebował korespondującego rzeczownika. Wydarzenia historyczne (rozbiory, wojny) spowodowały, że z czasem wolność zaczęła nabierać znaczenia narodowej suwerenności i niezależności. Artykuł jest oparty na badaniach korpusowych.

This paper considers two Polish words: wola ‘will’ and wolność ‘freedom’ and, more tangentially, their Slavic counterparts. In English, the two words are morphologically quite distinct and thus also seem distinct conceptually. The two Polish terms are clearly morphologically related and there are contexts in which wola does still mean freedom, though not vice versa. The main question I want to focus on here is why did Polish need the word wolność when it had wola as well as swoboda, another Slavic proto word which means freedom.