Three Seas Initiative capabilities in terms of diversification of natural gas supply versus Russian Federation foreign policy – a geopolitical approach

The aim of the article is to determine potential strategic directions of development of the Three Seas initiative so as to ensure that it becomes an effective geopolitical system capable of the diversification of current natural gas sourcing towards non-Russian sources. The Russian Federation bases its geostrategic approach to foreign policy on controlling geopolitical pivots, and endeavors to regain lost influence spheres due to the collapse of the Soviet Union. As a monopolist in terms of natural gas supply to Central-East European countries, the Russian Federation has strengthened its position by having reach a set of geostrategic goals within the years of 2008-2018. The threat of using natural gas supply shortage as an instrument of foreign policy is one of the biggest challenge for Central-East European countries. The Three Seas Initiative is a popular international policy concept in Central-East Europe. However, its capabilities in terms of diversification of natural gas supply are limited because of the control of geopolitical pivots by the Russian Federation. The article indicates a set of challenges for diverting current natural gas supply, and proposes a set of strategic directions for developing the Three Seas Initiative.

Celem artykułu jest określenie strategicznych kierunków rozwoju Inicjatywy Trójmorza jako efektywnego systemu geopolitycznego, zdolnego do dywersyfikacji dostaw gazu ziemnego z nierosyjskich źródeł. Federacja Rosyjska opiera swoje podejście geostrategiczne w polityce zagranicznej na kontrolowaniu sworzni geopolitycznych. Federacja Rosyjska dąży do odzyskania kontroli nad utraconymi strefami wpływów w wyniku upadku Związku Radzieckiego. Jako monopolista w zakresie dostaw gazu ziemnego do Europy Środkowo-Wschodniej, Federacja Rosyjska wzmocniła swoją pozycję przez osiągnięcie zespołu geostrategicznych celów w latach 2008-2018. Zagrożenie użycia podaży gazu ziemnego jako instrumentu polityki zagranicznej jest jednym z największych wyzwań dla Europy Środkowo-Wschodniej. Inicjatywa Trójmorza jest jedną z najpopularniejszych koncepcji polityki międzynarodowej w Europie Środkowo-Wschodniej. Jednakże, jej potencjał w zakresie dywersyfikacji dostaw gazu ziemnego jest ograniczony z powodu przejmowania kontroli nad sworzniami geopolitycznymi przez Federację Rosyjską. Artykuł wskazuje zarówno zespół wyzwań dywersyfikacji dostaw gazu ziemnego, jak i strategiczne kierunku rozwoju Inicjatywy Trójmorza.