Węglowe kropki kwantowe jako potencjalne nośniki leków

Recently, nanomaterials, especially carbonaceous, are gaining more and more attention due to the possibility of their direct use in various fields of science and industry. These nanoparticles possess unique properties that can be used in biomedical imaging and diagnostics. Great expectations are connected with using innovative nanomaterials as drug carriers. Carbon quantum dots (CQD) have high potential for biomedical applications. Compared with the controversial nanotubes, the toxicity of CQD is negligible and their small size allows for the penetration of the cell membrane barrier. The chemical nature and degree of surface graphitization are the basic parameters that define their biocompatibility. It has been proved repeatedly in the literature that the amorphous carbon quantum dots are more biocompatible than graphitic ones. A unique feature of quantum dots, used primarily in the diagnostics, is the ability to fluorescence. This feature allows to follow the distribution of quantum dots in the cells or even the whole body. Thus, connection of a therapeutic compound to the surface of the material also allows to track the path of the drug and moreover, facilitates its internalization. To date, most of the attention in the literature has been focused on drugs (mostly anti-cancer) immobilized on "inorganic" quantum dots, which are synthesized as heavy metal salts. The main drawback of these materials, however, are their toxicity and non-biodegradability. Therefore, the use of amorphous, biocompatible, biodegradable CQD seems to be a better solution. Also, their theranostic application has become the promising perspective.

Nanomateriały, w szczególności węglowe, cieszą się ostatnio coraz większym zainteresowaniem ze względu na możliwości ich bezpośredniego zastosowania w różnych dziedzinach nauki i przemysłu. Nanocząstki te mają unikalne właściwości, które można wykorzystać w biomedycynie do obrazowania i diagnostyki. Duże nadzieje wiąże się z wykorzystaniem innowacyjnych nanomateriałów jako nośników leków. Wysoki potencjał dla zastosowań biomedycznych posiadają węglowe kropki kwantowe (CQD - carbon quantum dots). W porównaniu z kontrowersyjnymi nanorurkami toksyczność CQD jest znikoma, a niewielkie rozmiary umożliwiają przenikanie przez barierę błony komórkowej. Charakter chemiczny i stopień grafityzacji powierzchni są podstawowymi parametrami definiującymi ich biokompatybilność. Udowodniono wielokrotnie w literaturze, że amorficzne węglowe kropki kwantowe są bardziej biozgodne niż grafityzowane. Unikalną cechą kropek kwantowych, wykorzystywaną przede wszystkim w diagnostyce, jest zdolność do fluorescencji. Cecha ta pozwala na śledzenie dystrybucji kropek kwantowych w komórkach lub nawet w całym organizmie. Przyłączenie związku terapeutycznego do powierzchni materiału pozwala również śledzić drogę leku oraz ułatwia jego internalizację. Do tej pory w literaturze większość uwagi skupiano wokół leków (głównie przeciwnowotworowych) immobilizowanych na „niewęglowych” kropkach kwantowych syntetyzowanych jako sole metali ciężkich. Podstawową wadą tych materiałów jest jednak ich toksyczność i brak możliwości biodegradowalności. Dlatego lepszym rozwiązaniem są amorficzne, biokompatybilne, biodegradowalne CQD. Obiecująca wydaje się perspektywa ich teranostycznego zastosowania.