The role and place of artillery in combating "Anti-Access/Area Denial" A2/AD systems

The modern "Anti-Access/Area Denial" A2/AD systems are defined as a combination of all possible measures that can limit the ability of a potential opponent to enter and occupy a given area (operational theatre). Their action relies, among others, on radio-electronic disruption of digital guidance systems, communication, command and control systems, shooting down long-range maneuvering missiles, drones, and aircraft. The primary assumption of the anti-access concept is to deprive the enemy of the possibility of entering a given operational area (A2 – Anti-Access) through long-range destruction and depriving them of freedom of action in that theatre (AD – Area-Denial) by medium and short-range weapons. The Surface-to-Air Missiles (SAM), Anti-Ship Ballistic Missiles (ASBM), and Anti-Ship Manoeuvring Cruise Missile (ASCM) are used to carry out A2/AD tasks. Field artillery has also been used recently, particularly the Long-Range Precision Fires (LRPF). The purpose of the article is to determine the chance of using field artillery against the A2/AD systems. According to the authors, the NATO forces will lose control in the air in the first period of the conventional conflict with an equivalent opponent, and its rapid recovery will be a priority. Field artillery, as a weapon with ever greater possibilities of precise and deep destruction, can become a decisive factor, allowing dominance of A2/AD systems and enabling the implementation of tasks of its air-force and army aviation, as well as ground forces.

Współczesne systemy „antydostępowe” A2/AD (ang. Access Denial/Area Denial) definiowane są jako połączenie wszelkich możliwych środków, które mogą wielowarstwowo ograniczyć dostęp potencjalnego przeciwnika do danego obszaru (teatru) działań. Ich działanie polega m.in. na radioelektronicznym zakłócaniu systemów naprowadzających, paraliżowaniu systemów łączności, komunikacji i cyfrowej transmisji danych, zestrzeliwaniu pocisków manewrujących dalekiego zasięgu, dronów i samolotów. Głównym założeniem koncepcji antydostępowej jest pozbawienie przeciwnika możliwości wejścia na teren danego obszaru (teatru) działań (A2 – ang. Anti-Access) za pomocą środków rażenia dalekiego zasięgu, ponadto pozbawienie go swobody działania na tym teatrze (AD – ang. Area-Denial) przy pomocy środków rażenia średniego i krótkiego zasięgu. Do realizacji zadań A2/AD używa się pocisków typu ziemia powietrze (SAM – ang. Surface-to-Air Missile), przeciwokrętowych pocisków balistycznych (ASBM – ang. Anti-Ahip Balistic Missile) oraz pocisków manewrujących (ASCM – ang. Anti-Ship Cruise Missile), a w ostatnim czasie również amunicji artyleryjskiej o zwiększonej donośności (LRPF – ang. Long Range Precision Fires). Celem artykułu jest określenie możliwości użycia artylerii do zwalczania systemów A2/AD. Zdaniem autorów siły NATO w pierwszym okresie konfliktu konwencjonalnego z równorzędnym przeciwnikiem utracą panowanie w powietrzu i priorytetem stanie się jego szybkie odzyskanie. Artyleria, jako rodzaj wojsk posiadający coraz większe możliwości precyzyjnego i głębokiego rażenia, może stać się decydującym czynnikiem, pozwalającym na zdominowanie systemów A2/AD i umożliwienie realizacji zadań własnemu lotnictwu.