The article discusses Stanisław Barańczak’s idea of the possibility of improving the original in translation as a crucial aspect of his poetic agenda both before the 1989 change of the political system in Poland and after it. This aspect of his poetics is linked with his frequent recourses to normalization as a way out of, in his eyes oppressive, rule of the idiotic clownery and chaos of the surrounding reality regardless of its actual political or social significances. Hence the ambivalence in Barańczak’s vision of normality which, paradoxically, can be seen as either negative or, litotetically, as non-negative.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00