Hydro-sedimentary flow modelling in some catchments Constantine highlands, case of Wadis Soultez and Reboa (Algeria)

Erosion is a major phenomenon that causes damage not only to soil and agriculture, but also to the quality of the water amounting to tonnes of matter annually transported on the earth's surface. This fact has attracted the interest of researchers to understand its mechanism and explain its causes and consequences. This work is a comparative study of water erosion in the two semi-arid catchments of Wadi Soultez and Wadi Reboa; located in the North-East of Algeria. The approach adopted for the quantification of sediment transport consists on researching the best regressive model to represent the statistical relation between the sediment yield and the measured water discharge at different scales: annual, seasonal and monthly. The available data cover 27 years from 1985–2012. The results show that the power model has given the best correlation coefficient. Results have indicated that Wadi Reboa transported an average of 14.66 hm³ of water and 0.25 million tonnes of sediments annually. While Wadi Soultez has transported 4.2 hm³ of water and 0.11 million tonnes of sediments annually. At a seasonal scale, sediment amounts have showed significant water erosion in autumn with around 44% and secondarily in the spring with 29% in Wadi Soultez. Unlike Wadi Reboa, sediment transport represents 32% and 46% in autumn and spring respectively. Based on the obtained sediment amounts; it is found that the physical factors: such as steep reliefs, vulnerable lithological nature of rocks and poor vegetal cover, have significantly contributed in accelerating soil erosion.

Erozja jest głównym czynnikiem, który nie tylko przynosi szkody w rolnictwie (ubytki gleb), ale także obniża jakość wód powierzchniowych wskutek transportu wielkiej ilości materii niesionych rocznie w skali całego świata. Zjawisko to przykuwało uwagę badaczy, którzy pragnęli poznać mechanizm erozji oraz jej przyczyny i skutki. Przedstawiona praca jest porównawczym studium erozji wodnej półpustynnych zlewni dwóch epizodycznych rzek – Soultez i Reboa w północnowschodniej Algierii. Podejście do ilościowego ujęcia transportu osadów polegało na znalezieniu najlepszego modelu regresji między transportem osadu a mierzonym odpływem wody w skali rocznej, sezonowej i miesięcznej. Dostępne dane obejmują 27 lat – od 1985 do 2012. Najlepszy współczynnik korelacji uzyskano, stosując model potęgowy. Wyniki wskazują, że Reboa transportowała średnio 14,66 hm³ wody i 0,25 mln t osadu rocznie, podczas gdy transport rzeki Soultez wynosił 4,2 hm³ wody i 0,11 mln t osadu rocznie. W ciągu roku największe ilości osadu rzeka Soultez transportowała jesienią (44%) i wiosną (29%), natomiast największy transport osadu w rzece Reboa odnotowano wiosną (46%), a mniejszy jesienią (32%). Na podstawie uzyskanych danych o transporcie osadów stwierdzono, że czynniki fizyczne, takie jak głęboka rzeźba terenu, litologiczny charakter skał podatnych na erozję i uboga pokrywa roślinna przyczyniają się znacząco do zwiększonej erozji gleb.