Evaluation of hydro-agricultural techniques and assessment of know-how implemented by traditional societies: Case of the region of Béni-Snous in the city of Tlemcen – Algeria

In the past, rural society has always been able to implement some forms of community management of space, water and land that have served as a support for the survival of populations that are often too large for the available resources. The mountainous region of Béni-Snous offers a wide variety of strategies for water and soil fertility conservation management; it presents a form of adaptation of man to the strong physical constraints and thus constitutes a hydro-agricultural and cultural heritage which unfortunately has not yet aroused all the interest it deserves and of which one can be inspired. The ingenuity of these traditional systems, which have survived throughout history, challenges us to analyse and study these systems more seriously, particularly from the technical and organizational side. Our study was conducted in this context. The present work aims to evaluate the traditional systems of water and soil fertility conservation management, which are encountered on the mountains of Béni-Snous, which is characterized by a semi-arid climate. These systems represent a kind of creativity that is, at the same time, practical, organizational and social. The assessment of the state of water and soil management and conservation structures showed that 78% of them are currently functional and valorised. Given their importance, all mobilization and water management structures are still functional; they showed a good cost-effectiveness ratio.

Społeczności wiejskie były w przeszłości zdolne wdrażać pewne formy zespołowego zarządzania przestrzenią, wodą i ziemią, które zwiększały zdolność przeżycia populacji z reguły zbyt licznej w stosunku do dostępnych zasobów. W górskim regionie Béni-Snous funkcjonują rozliczne strategie zarządzania ochroną wody i żyzności gleb. Region ten jest przykładem adaptacji człowieka do znacznych ograniczeń fizycznych i dlatego stanowi rolnicze i kulturowe dziedzictwo, które, niestety, nie doczekało się zainteresowania, na jakie zasługuje, i którym człowiek może się inspirować. Pomysłowość tradycyjnych systemów, które mają długą historię, skłania do analizowania i badania tych systemów, w szczególności w ich aspekcie technicznym i organizacyjnym. Badania prezentowane w niniejszej pracy były prowadzone w takim właśnie kontekście. Niniejsza praca miała na celu ocenę tradycyjnych systemów gospodarowania wodą i żyznością gleb, które spotyka się w górach Béni-Snous o półsuchym klimacie. Badane systemy reprezentują pewną kreatywność, rozumianą w sensie praktycznym, organizacyjnym i socjalnym. Ocena stanu gospodarki wodą i glebami oraz technicznych rozwiązań ochronnych wykazała, że 78% spośród tych rozwiązań funkcjonuje nadal i jest waloryzowane. Biorąc pod uwagę ich znaczenie, należy uznać, że wszystkie rozwiązania techniczne są nadal funkcjonalne, a stosunek kosztów do efektywności ich funkcjonowania jest dobry.