Effect of two management techniques applied to the reduction of Juncus maritimus (Lam.) abundance in a selected temporary wetland

Moderate management of temporary wetlands is one of the most proper methods for their restoration and conservation. The cessation of use may lead to high biomass domination by macrophytes as Juncus maritimus (Lam.) that changes plant community structure, threatens species biodiversity, and becomes a danger for their conservation. The experiment was carried out in Sidi Boughaba coastal reserve in Morocco. Two management techniques of wetlands were tested, cutting and uprooting of the rush. Four experimental plots (4.2 × 2.9 m) within the rush belt were set up, with intact plots as a control. Vegetation structure and water levels were monitored on 96 quadrats over two years. The six visits dates, three visits per year (February, April, June), were monitored over two years. The abundance and richness of species were studied, simultaneously with the density of the seed stock in each plot. Results showed that both techniques allowed the opening of the habitat with a significant increase of richness and abundance of species, particularly the restoration of characteristic species of the temporary wetland from the seed bank. The cut technique seems to have less of an effect on the seed stock, total seeds median value was 6.5 in cut plots versus 5 in uprooting plots, being regularly applied given the rapid encroachment of the rush.

Umiarkowane zarządzanie okresowymi środowiskami podmokłymi jest jedną z najbardziej właściwych metod ich odtwarzania i ochrony. Zaniechanie użytkowania może prowadzić do znaczącej dominacji biomasy makrofitów, takich jak Juncus maritimus, która zmienia strukturę zespołu roślinnego, ogranicza różnorodność gatunkową i stanowi zagrożenie dla ochrony siedlisk. Eksperyment prowadzono w przybrzeżnym rezerwacie Sidi Boughaba w Maroku. Testowano dwie techniki gospodarowania – cięcie i wykorzenianie sitowia. Założono cztery poletka doświadczalne (4.2 × 2.9 m) w pasie sitowia, stosując poletka bez jakichkolwiek zabiegów jako kontrolę. Strukturę roślinności i poziom wody monitorowano sześciokrotnie na 96 kwadratach w ciągu dwóch lat, trzykrotnie w ciągu roku (w lutym, kwietniu i czerwcu). Badano obfiobfitość i bogactwo gatunkowe oraz zagęszczenie banku nasion w każdym poletku. Wyniki dowodzą, że obie techniki umożliwiają otwarcie siedlisk ze znaczącym wzrostem bogactwa i obfitości gatunków, szczególnie przywracanie z banku nasion gatunków charakterystycznych dla siedlisk podmokłych. Technika wycinania skutkuje, jak się wydaje, słabszym wpływem na bank nasion, stosowana regularnie ułatwia gwałtowny rozrost sitowia.