Chrystoformizacja jako fundament moralności

Teologię chrześcijańskiego życia wyznacza horyzont jedności z Bogiem. Człowiek wyszedł z rąk Boga jako stworzenie doskonałe. Życie z Bogiem jest święte, szczęśliwe i wieczne i takim życiem Bóg obdarował człowieka w akcie stwórczym. Harmonię i jedność człowieka z Bogiem, do której został on powołany, naruszył grzech pychy pierwszych rodziców (grzech pierworodny). To nie Bóg odrzucił człowieka, lecz człowiek oddalił się od Boga. Bóg szuka człowieka, który po grzechu ma trudność z określeniem siebie i sensu swojego życia. Tylko Bóg może pomóc człowiekowi, tymczasem on „ukrywa się” przed Nim, jak przed kimś, kto chce go skrzywdzić. Tę sytuację odwrócenia się od Boga „odkupił” przez swoją śmierć i zmartwychwstanie Jezus Chrystus, Bóg-Człowiek, czyniąc człowieka na nowo dzieckiem Boga. Chrześcijanin to ten, który jest Chrystusowy i w Chrystusie — Synu Bożym jest usynowiony. Naśladując Chrystusa-Człowieka Doskonałego, człowiek upodabnia się do Niego (chrystoformizuje).

The theology of Christian life is marked by the horizon of unity with God. Human came of God’s hands as a perfect creation. Life with God is holy, happy and eternal — and this is the life given by God to human in the act of creation. The harmony and unity of human and God, to which he was vocated, was violated by the pride of his first parents (original sin). It was not God who rejected man but man who distanced himself from God. God looks for a human who, after sin, has difficulty with defining himself and the meaning of his life. Only God can help a human, however he ‘hides’ from Him, as from someone who wants to hurt. This situation of turning away from God was ‘redeemed’ by Jesus Christ,      God-human, through His death and resurrection, making human renewed child of God. A Christian is the one who is Christ’s, and in Christ — the Son of God, is ‘adopted’. By following Christ the Perfect Human, a person is becoming like Him (christoforms).