Weed infestation of spring barley (Hordeum vulgare L.) depending on the cover crop and weed control method

The aim of this 3-year field study was to evaluate the effect of some stubble crops and weed control methods on the species composition, number and air-dry weight of weeds in a spring barley crop grown in short-term monoculture. The study was conducted in the period 2009–2011 at the Uhrusk Experimental Farm, on mixed rendzina soil classified as very good rye soil complex. It included stubble crops which were ploughed under in each year (control treatment without cover crop, white mustard, lacy phacelia, a mixture of legumes – narrow-leaf lupin + field pea) and 3 weed control methods used in spring barley crops (mechanical, mechanical and chemical, chemical weed control). Veronica persica was the weed species that occurred in greatest numbers in the spring barley crop sown after stubble crops. All cover crops reduced the numbers of Avena fatua which was the dominant species in the control treatment. Chemical as well as chemical and mechanical weed control significantly reduced the numbers of Avena fatua compared to the treatment where only double harrowing was used for weed control. The stubble crops did not reduce weed infestation of spring barley. Compared to the control treatment, the ploughing-in of white mustard and the mixture of legumes reduced the dry weight of weeds by 49.1 and 22.7%, respectively. Mechanical weed management proved to be less effective in reducing the number and dry weight of weeds compared to the other weed control methods. A significant negative correlation was found between the dry weight of weeds in the spring barley crop and the dry weight of the ploughed-in white mustard cover crop under the conditions of chemical weed control as well as in the case of the mixture of legumes when complete mechanical and chemical weed control was used.

W trzyletnich badaniach polowych oceniano wpływ wybranych międzyplonów ścierniskowych i sposobu odchwaszczania na skład gatunkowy, liczbę oraz powietrznie suchą masę chwastów w łanie jęczmienia jarego uprawianego w krótkotrwałej monokulturze. Badania prowadzono w latach 2009–2011 w Gospodarstwie Doświadczalnym Uhrusk, na rędzinie mieszanej zaliczanej do kompleksu żytniego bardzo dobrego. Uwzględniono w nich przyorywane corocznie międzyplony ścierniskowe (bez międzyplonów – obiekt kontrolny, gorczyca biała, facelia błękitna, mieszanka strączkowych – łubin wąskolistny + groch siewny pastewny) oraz 3 sposoby odchwaszczania jęczmienia jarego (mechaniczny, mechaniczno-chemiczny i chemiczny). W łanie jęczmienia jarego wysianego po międzyplonach ścierniskowych najliczniej występującym gatunkiem chwastów był Veronica persica. Wszystkie międzyplony ograniczyły liczbę dominującego na obiekcie kontrolnym Avena fatua. Chemiczny i mechaniczno-chemiczny sposób pielęgnacji łanu w znacznym stopniu ograniczyły liczbę Avena fatua względem obiektu odchwaszczanego wyłącznie przy pomocy 2-krotnego bronowania. Międzyplony ścierniskowe nie ograniczyły zachwaszczenia jęczmienia jarego. W porównaniu do obiektu kontrolnego powietrznie suchą masę chwastów ograniczyło przyoranie gorczycy białej i mieszanki roślin strączkowych, odpowiednio o 49,1 i 22,7%. Mechaniczna walka z chwastami okazała się mniej skuteczna w redukcji liczby i powietrznie suchej masy chwastów w porównaniu do pozostałych sposobów pielęgnacji. Stwierdzono istotną ujemną korelację między powietrznie suchą masą chwastów w łanie jęczmienia jarego a powietrznie suchą masą przyorywanego międzyplonu z gorczycy białej, w warunkach chemicznego sposobu odchwaszczania oraz mieszanki roślin strączkowych gdy zastosowano kompleksową mechaniczno-chemiczną pielęgnację łanu.