Use of molecular and conventional techniques to identify and analyze genetic variability of Rhizoctonia spp. isolates

In this study the pathogenicity of Rhizoctonia spp. isolates towards wheat seedlings in laboratory and greenhouse conditions was evaluated. In both experiments seven features were examined: plant height, roots weight, the percentage of infected stems and leaf sheaths and also the degree of stem and leaf sheaths infection. Isolates R1, R29, R39 and R59 were the most pathogenic. Percentage of infected stems ranged from 25.3 to 82.5 and roots from 35 to 82.3. The amplification of internal transcribed spacer regions (ITS1 and ITS2) between 18S, 5.8S and 28S rRNA genes and sequence analysis of these regions have been shown to be sufficiently variable to resolve two Rhizoctonia species. Random amplified polymorphic DNA (RAPD) was used to assess genetic variability among isolates. The suitability of RAPD method for isolates differentiation at intraspecific level was shown. Using seven arbitrary primers in polymerase chain reaction (PCR) thirty-three RAPD markers were generated. Clustering analysis from RAPD data resolved two groups of R. cerealis isolates at the 36% similarity level. Moreover, significant associations between molecular markers and pathogenicity of R. cerealis isolates were found.

W prezentowanych badaniach oceniano patogeniczność izolatów Rhizoctonia spp. w stosunku do siewek pszenicy w warunkach laboratoryjnych i szklarniowych. W obu doświadczeniach badano 7 cech: wysokość roślin, masę korzeni, procent porażonych łodyg i pochew liściowych oraz stopień porażenia łodygi i pochwy liściowej. Najbardziej patogeniczne okazały się izolaty R1, R29, R39 i R59. Procent porażonych łodyg mieścił się w zakresie od 25.3 do 82.5, a procent porażonych korzeni od 35 do 82.3. Wykazano, że amplifikacja wewnętrznych transkrybowanych sekwencji rozdzielających (ITS1 i ITS2) geny kodujące 18S, 5.8S i 28S rRNAoraz analiza sekwencyjna tych regionów wystarczyły do rozróżnienia dwóch gatunków rodzaju Rhizoctonia. Losowo amplifikowany polimorficzny DNA (RAPD) wykorzystano do oceny zróżnicowania genetycznego między izolatami. Potwierdzono użyteczność metody RAPD w różnicowaniu izolatów na poziomie wewnątrzgatunkowym. Po zastosowaniu siedmiu losowych starterów w łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR) uzyskano 33 markery RAPD. W wyniku analizy klasterów danych uzyskanych w reakcjach RAPD wyodrębniono dwie grupy izolatów R. cerealis na poziomie podobieństwa równym 36%. Ponadto, znaleziono istotne związki pomiędzy markerami molekularnymi a patogenicznością izolatów R. cerealis.